Je denkfout zit in het woord afgesloten. Neen, het spoorwegnetwerk is helemaal niet grotendeels afgesloten. Integendeel, er zijn net honderden parameters waar er interactie is met de omgeving. Zo hebben het weer of het aantal idiote spoorlopers invloed op de rijtijden tussen haltes en beïnvloeden het aantal reizigers, fietsers en rolstoelen de halteringstijden. Al deze externe factoren zorgen voor een onzekerheid in de reële duurtijd van deze processen. Bij de opmaak van de dienstregeling moet je daar dan een tijdsduur opplakken die meestal zal gehaald worden. Het is dus een afweging tussen snelheid en betrouwbaarheid die moet gemaakt worden. Voor 99% zekerheid gaan is mogelijk, maar dan zit je met buffertijden die zo lang zijn dat het spoor totaal niet meer interessant is.pietje schreef: ↑18 jun 2025, 15:00 Maar eigenlijk is de kern van het probleem toch het feit dat men er toch blijkbaar maar moeilijk in slaagt om op een grotendeels afgesloten netwerk niet alles perfect op tijd te laten rijden.
En ik snap wel dat er eens iets kan mislopen, waardoor een trein eens vertraging kan oplopen, maar ik heb toch al enkele decennia het idee dat dienstregelingn soms onmogelijke rijpaden gebruiken en dat men het ook maar normaal vindt dat een trein vertraging oploopt door het elfendertigste domme mankement dat al 10 jaar geleden verholpen had moeten worden.
Vertragingen (file) is iets dat je bij het ongeregelde wegverkeer kunt verwachten, maar bij spoorwegen zou dagelijk 99% stipt moeten rijden. En met stipt bedoelen normale mensen max 1 minuut te vroeg of te laat.
Als dat cijfer als totaal onrealistisch aanzien wordt, moet er toch eens nagedacht worden hoe men daar wél de norm van gemaakt kan worden.
Het beste voorbeeld van deze externe factoren zagen we trouwens tijdens de pandemie. Zonder reizigers en met veel minder overweg-idioten op de baan steeg de stiptheid plots tot ongekende hoogten. Toen kwamen de mensen terug en gingen we weer naar de normale cijfers.