Vroeger werden spoorstaven zodanig aangelegd dat er een kleine speling overbleef, voor de uitzetting in de zomer en inkrimping in de winter.
Dit gaf het bekende 'tac-tac' - geluid.
In de moderne tijd van nu en voor de TGV-lijnen worden ze gewoon aaneen verbonden, waarschijnlijk gelast.
Ze kunnen nu wel niet meer vrij uitzetten.
Zelf heb ik hiervoor 2 hypotheses:
*ofwel is de spatie er nog wel maar is de lasverbinding soepel
*ofwel is het een speciale staallegering die een zeer kleine uitzettingscoëfficiënt heeft.
Welk is het geheim achter het aaneen lassen van de spoorstaven?
