Goed, een onuitspreekbare titel, maar iemand die een beetje verstand van talen heeft, weet al waar mijn reis naartoe ging:
Polen, Tsjechië, Slowakije & Hongarije. Duitsland en Oostenrijk hebben in mijn visie eerder als transitlanden gedient.
De daadwerkelijke route: Breda->Eindhoven->Praha->Košice->Budapest->Linz->Wien->Krakow->Warszawa->Köln->Frankfurt->Würzburg->Hannover(->Hamm)->Köln->Eindhoven->BredaNadat ik begin deze maand terug kwam van mijn interrail uit de Balkan, heb ik nog 2 weken gewerkt. Echter in die twee weken waren de reiskriebels maar niet weg te slaan! Ik kreeg èrg veel zin er weer op uit te trekken, maar helaas moesten potentiële mede-reizigers werken of waren reeds op vakantie. Uiteindelijk heb ik dan besloten om alleen te gaan. Ik wist dat ik naar het oosten wilde, maar ik had verder geen flauw idee. Op 14 augustus wilde ik eigenlijk mijn tickets gaan halen en diezelfde avond vertrekken, maar ik was precies op die dag ziek geworden. Dinsdag voelde ik me echter weer helemaal top en besloot ik die avond te vertrekken. Eerst moest ik mijn tickets gaan halen in Breda en ik had besloten de nachttrein naar Warszawa te nemen. "Sorry meneer, alle couchettes en T3 zijn volgeboekt. Ik heb alleen nog zitplaatsen voor u." "Hoe zit het met Praag?", "Daar heb ik nog wel couchettes voor.", "Dan ga ik vanavond wel naar Praag!". De lokettist moest grinniken vanwege mijn kordaat besluit en printte de tickets voor mij uit.
Tegen 19h00 stond ik dan ook daadwerkelijk in Eindhoven, te wachten op mijn Euronight naar Praag. Helaas was hij reeds met 30 minuten vertraging aangekondigd. Om 19h25 kwam hij dan met 15 minuten vertraging opdagen.
Ik stapte in en liep naar mijn coupé. Daar zat reeds een Nederlands stel en een Portugees koppeltje. De Euronight kwam weer in beweging en snelde naar Duitsland. Het Nederlands stel beklaagde zich over dat ze een 4-persoonscompartiment hadden geboekt en in een gewoon 6 persoonscompartiment waren gezet.
Ik raakte daarna in gesprek met hun. Ze vertelde dat ze per trein naar Praag ging, hier enkele dagen zouden blijven en daarna terug zouden keren naar Nederland, per jawel... De fiets! Ze hadden echter al vaker zulke trips ondernomen, onder andere naar Santiago en Rome. Zodoende was dit een "wat rustigere vakantie" voor hun. Toen de provodnik langskwam, bleek echter wat er mis was; de tickets waren in orde, alleen hun waren in het verkeerde rijtuig ingestapt! Hun verhuisde naar hun eigen coupé, wat ik eigenlijk wel jammer vond, het was net zo gezellig!
Daarna sprak ik met het Portugees stelletje. Zij waren aan het reizen door Europa per Interrail met als eindpunt Athene.
Nadat de trein in Köln had gestopt, zat de coupé echt mudvol. Een Colombiaans echtpaar met hun zoon waren ingestapt. Tot mijn grote verbazing spraken de zoon en de vader perfect Duits. Dit kwam doordat de vader had gestudeerd in Duitsland en dat hun zoon naar een internationale school ging in Colombia. De familie was naar Europa overgevlogen voor vakantie in Parijs en Praag, waarna de ouders zouden terugvliegen naar Bogotá en hun zoon voor een jaar zou achterblijven in Bielefeld in Duitsland. De zoon had een uitwisselings-jaar. Ik heb nog heel veel met de zoon gepraat en kreeg ontzettend veel vragen gesteld over het leven als jongere in Europa, op zo'n moment ga je je toch wel afvragen hoe dat in de rest van de wereld is. Hij was kennelijk erg verbaasd over dat men in Europa zulk goede infrastructuur had. Hij had verder erg veel zin in z'n Duitsland-jaar, maar hij was nog wel een beetje onzeker, stel dat dit, stel dat dat, ... Hij zag ook een beetje op tegen de gesloten mentaliteit van de Europeanen. Ik zou hetzelfde hebben gehad als ik in zijn schoenen zou staan!
Rond 01h00 zijn we gaan slapen, wat redelijk ging doordat er (tot mijn zéér grote verbazing!) geen Wimbledon-wedstrijd werd gehouden met de rijtuigen in Hannover en Berlin.
18-08-2010 | Praha | 23 graden, overwegend zonnig.
*Gute Morgen! Ihre Reisepaß bitte!*, tot mijn grote verbazing hielden de duitse douane paspoortcontrole.
Tegen 08h00 ging het rookalarm af en de provodnika stoof het rijtuig in en begon als een Oekraïense provodnika te schreeuwen tegen iedereen, alsof we allemaal sigaretten hadden opgestoken. D*nder even snel op, raar mens!
Het ritje door de Elbe-dal was erg mooi en het was in Tsjechië rommeliger als dat ik verwacht had. Ook aan communisten-flats geen gebrek! Er was zelfs ergens een heuse jaren '80 sovjet-design brug!
Aangekomen in Praha had ik even op het station rondgekeken:
1. Eurocity naar BerlinToen ben ik naar het loket gegaan, alwaar ik mijn reservering voor de nachttrein naar Košice ging halen. Ik wilde de EuroNight pakken en wist dat de bed-plaatsen hiervoor erg goedkoop waren. Mijn T3 reservering kostte dan ook maar €12,40!
Vervolgens Tsjechisch geld gehaald aan de bank automaat. Nadat die klus geklaard was, pakte ik de metro naar Muzeum.
2. Het gebouw van het nationaal museum.Vanuit daar ben ik naar het oude centrum gelopen.
3.
4. Een kerk in het oude centrum, met het typpe "Zwiebelturm" dat je zo vaak tegen komt in het oosten.
5. In het centrum stond dit mooie pand op een plein, je zou er een luxe brasserie o.i.d. in verwachten, maar feitelijk zat het Hardrock Café Prague in dit pand.Toen belandde ik op het grote centrale plein van het oude centrum:
6. De astronomische klok op het raadshuis.
7. Een typische drakula kerk op het plein.
8. Kerken met toorntjes fotograferen zit er gewoon ingebakken bij mij. (Hoe zou het toch komen, hè pa en ma?!)
9. De kerk op de kasteelheuvel.Toen ben ik via een brug naar de andere kant van Praag gaan lopen.
10.
11. Omdat ze zo prachtig zijn, die oude trammetjes!Uiteindelijk hield in dit gedeelte mijn Google-Maps-kaart af en liep ik puur op intuïtie af. Met succes:
12.Ik belandde in het park bij de senaat.
13. Het plafond van het senaatsgebouw.Ik heb hier in het park even een uurtje gezeten. Het was heerlijk daar zo in de zon! Er liepen veel touristen, maar niet alleen touristen:
14. Pauw met pauw-kuikentjes! 
15. In dat park was ook een grote volière met 5 hele grote uilen erin, wat er precies het nut van was, is mij nog altijd onduidelijk.Daarna verliet ik het park en liep verder.
16. De muur van het Senaats-park, schijnbaar in de communistische tijd een zéér gehate muur omdat daarachter de de communistische bevelhebbers zaten...
17. Wederom een machtig-uitziende kerk.Uiteindelijk kwam ik in een straat terecht die heel stijl omhoog liep. Uiteindelijk bovenaan helemaal uitgeput, hoofdzakelijk doordat ik zo stom was die hele dag m'n backpack mee te nemen...
18. Gebouwen voorzien van bijzondere muur-structuren, maar ik vond het wel mooi!Bovenop was het uitzicht fenomenaal over Praag!
19.
20. En ik was niet de eenigste die er van genoot!
21. De Žižkov TV-toren van Praag.Op deze heuvel stond een compleet kasteel en was "bewaakt" door wachten zoals je ze vind in Stockholm en London:
22.
Later werd de wacht afgelost en mochten deze twee weer naar binnen marcheren.
23. Bovenop stond een gigantische kerk.
24. Maar ook nog kleine kapelletjes erbij...
25. Ieder huis in Praag heeft 2 nummers, één geeft de wijk aan en de andere het daadwerkelijke huisnummer van de straat. Tevens een makkelijk systeem om je te oriënteren als toerist-zijnde!Nadat ik het op de heuvel gezien had, liep ik weer naar beneden. Toen ik echter naar m'n schoudertas keek, zag ik dat deze serieus op instorten stond. Dus besloot ik even een groot winkelcentrum op te zoeken waar ik wellicht een vervanger voor m'n tas zou kunnen kopen. Met behulp van Wikitravel belandde ik zo bij metrostation Andel, waar een groot winkelcentrum boven zou zitten.
Nadat ik de metro was uitgestapt en richting de roltrappen liep, viel me opeens iets op: Een kopergravure aan de muur met de vlag van de Sovjet-Unie! Toen ik verder keek, bleek heel het station vol te hangen met kopergravures waar dingen op stonden omtrend de Sovjet-Unie. Geweldig!
26. Één van de kopergravures op metrostation Andel, hier met de vlag van de Sovjet-Unie erop.Het winkelcentrum was belachelijk groot en leek verdacht veel op de Galeria Krakowska... Helaas was ik hier niet geslaagd in het vinden van een tas-vervanger en besloot ik maar terug naar het centraal station te gaan.
27. Een ÖBB Taurus voor een binnenlandse tsjechische trein, kan iemand hier uitleg over geven wat die Taurus in vredesnaam daar doet?!
28. Pendolino uit Ostrava komt aan.
29.Een prachtig dieseltje.
30. Eurocity "Hungarya" van Budapest naar Berlin.
31. Een regionale trein richting Décin.
32. Deze spartaanse treinen verzorgen het regionaal verkeer rond Praag.
33. Eurocity "Košičan" uit Košice.
34. Toen ik weer richting het centrum wilde, belande ik per abuis in de oude stationshal van Praha Hlavni NazdraziIn het centrum ben ik nog naar de hoofdattractie geweest: Karlův Most!
35. Karlův Most aan het eind van de middag.Vervolgens begon het al avond te worden en kreeg ik toch enige honger. Vanuit het oogpunt dat ik mijn ouders nog zou informeren over de stand van zaken, viel mijn oog op de KFC met draadloos internet. Hier had ik wat te eten gehaald, echter viel het niet bepaald in de smaak bij mij. Het stuk schnitzel/burger/weet-ik-het bestond uit spek, delen kip en ham. Tevens had het een Amerikaanse naam gekregen, maar ik vond het eigenlijk zo oost Europees als het maar zijn kon! Ik denk dat zelfs de amerikaan van dit product zou griezelen! Helaas werkte het internet hier ook niet. Ik heb toen rustig een e-mail uit zitten typen en twee straten verderop was er nog wel een koffie-bar met gratis internet-spot, waar ik mijn mail snel heb verstuurd.
Ondertussen tikte de klok door en ging ik weer terug naar het station, omdat het niet zo heel lang meer duurde voordat mijn trein naar Košice zou vertrekken.
36. Een Bzmot-achtig treintje, dit zijn eigenlijk meer bussen dan treinen!Ongeveer twintig minuten voor tijd werd mijn EuroNight "Slovakia" naar Košice klaargezet. Ik had gehoopt dat ik in een Slowaaks WLABmee slaaprijtuig zou zitten (het type slaaprijtuig dat de russische spoorwegen naar West-Europa stuurt), maar natúúrlijk zat er in deze slaaptrein naar één Slowaaks slaapkrot en daar zat ík natuurlijk weer in. Ik ging nog even op een bankje zitten voor de trein, maar een dametje in een pakje van de slowaakse spoorwegen kwam al vragen in welk rijtuig ik zat. Ik was toen maar direct de trein in gegaan. Aangekomen in mijn compartiment was het bed strak gedekt en lag er een pakketje klaar met water, handdoeken en wat te eten.
37. Service bij de Slowaakse nachttreinen, kunnen ze in West-Europa nog wat van leren!Verder was het eigenlijk echt een krot, heel het rijtuig: Het raam kreeg je met moeite open, het gloeilampje boven mijn hoofd stond op springen, máár! De bedden lagen werkelijk heerlijk! Tegen het uur van vertrek was er nog steeds niemand anders in mijn coupé gearriveerd. De trein kwam in beweging en reed de nacht in. Omdat ik tota-loss was van mijn dagje Praag en wilde gaan slapen, vroeg ik aan de provodnika waar de andere reizigers zouden komen. "Other passengers in jor oddelenie?!", antwoordde ze en ik werd aangekeken alsof ik van mars kwam door de provodnika... "You ghave only you in your oddelenie!". Hee! Dat is leuk! Een privé compartiment voor €12,40!
Snel stoof ik mijn coupé weer in, draaide de boel op slot, deed de lichten uit en ging slapen in mijn heerlijk Slowaaks bed in dat krot.
19-8-2010 | Košice | Overwegend zonnig, in de middag enkele dreigende wolken. 24 graden celcius.
Om 06h50 ging mijn wekker af. Langzaam schoof ik de gordijntjes opzij. Een prachtige panorama vormde zich achter mijn raam: We reden langs de hoge Tatra. DÁT is nog eens wakker worden zeg!
38. Even snel uit mijn raam gemaakt.Om 07h00 werd er op mijn deur geklopt, keek door het spionnetje en zag de provodnika staan. Ik deed de deur open, "Vitajte na Slovensko! Good morning and welcome in Slovakia!", vervolgens werd mij een bakje koffie overhandigd. Oh ik houdt zo van de Slowaakse nachttrein! Rustig dronk ik de sterke koffie op, wat resulteerde dat ik gelijk goed wakker was. Tegen 07h25 reed de trein Košice binnen. Snel kwam de provodnika nog de kopjes en handdoeken ophalen en dankte iedereen gereisd te hebben met de slowaakse nachttrein en wenste iedereen nog een fijne dag. Wat een verademing na die "matige" CNL met die vreselijke provodnika!
Helaas werd onze trein binnengereden op het "versteende" deel van station Košice.
39. Euronight 425 "Slovakia" aangekomen op station Košice. Ik hoopte zo'n rijtuig te hebben als direct achter de locomotief zat.
40. ...maar ik kreeg dus dit krot!
41. Een 163'er van de ZSSK baant zich een weg door het onkruid.
42. Communisten-flats omringen heel Košice.Ik had gigantische spierpijn over heel mijn bovenlijf, als resultaat van dat ik heel de dag mijn backpack meesjouwde in Praag. Ik koos er nu dus voor mijn bagage te stallen. Dit kostte mij een kleine €0,70 voor een hele dag. Tegen 08h00 liep ik het station uit en belandde op het tram-plein:
43.Op mijn dooie gemak liep ik het centrum in, maar echt álles was nog gesloten. Zo belandde ik in het centrum in een park alwaar een fontein was die spoot op de maat van de muziek die er werd afgespeeld.
44.Het stadhuis van Košice met de water fontein.Omdat alles nog dicht was, heb ik hier anderhalf uur gezeten. Het beloofde een prachtige dag te worden met een staalblauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Rond 09h30 liep ik dan over de grote winkelstraat de eerste winkels langs die open gingen. Uiteindelijk kwam ik een Tesco supermarkt tegen, waar ik in eerste instantie alleen wat drinken wilde halen. Echter toen bleek het een soort V&D/Galleria Inno inclusief supermarkt te zijn. Hier maakte ik dan gebruik van en ging op zoek naar een tas. Op de één of andere manier stonden alle typen tassen verspreid door heel de winkel, maar viel mijn keuze uiteindelijk op een soort laptop tas met heel veel vakken en zodoende veel ruimte voor spullen. Bij de kassa rekende ik af en ging alle spullen uit m'n bijna-uit-elkaar-stortende-tas halen en overplaatsen in mijn nieuwe. De kassière stond toch wel even te kijken, wat een hoeveelheid spullen ik meesjouwde. Eerst wilde ik m'n oude tas nog mee terug nemen naar Nederland, dus wilde terug naar het station lopen om hem daar in mijn backpack te doen. Halverwege de voettocht naar het station, kwam ik langs een stalletje waar ijs werd verkocht. Een kleine €0,30 per bolletje, dan wordt het nog eens leuk om ijs te halen! De verkoopster werd erg zenuwachtig toen ik vroeg of ze engels sprak, maar ze kon toch wel enkele woorden.
Toen ik eenmaal door het park voor het station liep, realiseerde ik me dat ik die oude tas toch niet meer zou gebruiken. Dus besloot ik deze in een prullenbak te leggen in het park, alwaar hij waarschijnlijk achter mijn rug om, er weer zou worden uitgevist door de zigeuners, om mijn tas vervolgens aan een tweede leven te laten beginnen.
45. Terug aangekomen op het station, kwam de D-trein uit Praha aan. De eerste twee rijtuigen zijn van het type dat de Russische spoorwegen ook gebruikt op de assen Rusland-Hongarije/Servië.
46. Het twee-ledige broertje van de ZSSK 163'ers.Vervolgens liep ik weer terug het centrum in.
47. De kerk midden op het plein van Košice.Ik heb op mijn gemak nog wat rondgelopen in Košice en uiteindelijk nog in een pizzeria heerlijk gegeten (toch zeker ter grootte van een compleet avondmaal, €6 was de rekening!). Wat ik echter wel opmerkelijk vond was hoe de (toch wel mooie
) serveerster gekleed was, dat zou in het westen echt not-done zijn: Een zwarte, maar zéér doorschijnende panty waardoor je zo vrij uitzicht had over het ondergoed van de beste dame, wat overigens ook niet zo bijster veel voorstelde.
48. Een communistisch monument in centrum Košice met overdreven veel hamer-sikkel-symbolen. 
49. Partizanen die nog altijd herdacht worden...
50.
51. Met dit soort bordjes realiseer je je pas werkelijk hoe ver je van huis bent...
52. Een katje die heel de dag rondliep over het plein in Košice.In de middag zat ik in het park wederom een e-mail te typen op mijn ipod om naar mijn ouders te sturen. Veel Košicenaren wilde graag met mij spreken, maar helaas spraken hun vaak geen enkel woord engels of duits en ik geen enkel woord Slowaaks. Als ik echter zei in het engels dat ik geen slowaaks sprak, begrepen ze er niets van. Als ik dan zei Извините. Я не говорю словацким! (Sorry! Ik spreek geen slowaaks (in het russisch)), dan was het een paar keer "Ahh, Ruská!", gevolgd door een compleet verhaal in het Russisch waar ik dan weer net niets van begreep.
Het meest bijzondere vond ik wel een zigeuner die naar mij toe stapte en op alle mogelijke manieren met mij probeerde te communiceren, gewoon puur uit belangstelling! Nadat hij snapte dat ik van Nederland kwam, toerist was en Košice "oчень приятно!" (erg mooi) vond, nam hij afscheid van mij en ging aan de rest van de familie in geuren en kleuren vertellen dat hij een TOERIST in KOŠICE had gesproken!
Omdat ik nog enige tijd had voordat mijn intercity naar Budapest zou vertrekken, ging ik een supermarkt in en kocht wat spullen voor de komende dagen. Wat was alles goedkoop zeg...
Later liep ik naar het station, haalde mijn bagage en liep naar de trein.
53. Mijn intercity naar Budapest. Mijn reservering gold voor rijtuig 393. Er zat in de trein echter alleen rijtuig 391, 392 en 394. Ik zocht de conducteur op om te vragen hoe het zat, maar deze kwam echter met een heel verhaal in het Slowaaks, en herhaalde het daarna nog in het Hongaars. Uiteindelijk vroeg ik "English? You speak?", toen moest de beste man even goed nadenken... Uiteindelijk zei hij met een heel erg overdreven ingestudeerd toontje "You can sit anywhere you like!". Goed, dat was dan toch €2,- voor niets aan een reservering, stel MÁVkezen!
Het MÁV rijtuig vond ik uitermate slecht zitten en het was ook erg vervelend dat er geen zonnewering was. De rit was landschappelijk wel leuk, totdat we bij de Hongaarse grens kwamen. Toen verdwenen de bergen en was het alleen nog maar platte velden met de typische Hongaarse huisjes die uit één verdieping bestaan en geen gangen kennen zodat het hele langgerekte woningen zijn. Ondertussen liep ook de vertraging op en was mijn humeur niet bepaalde de beste geworden. Ik moest namelijk écht op tijd bij mijn hostel zijn...
Na Miskolc Tiszai Palyaudvár werd gelukkig het uitzicht ìn de trein wel heel interessant.
54. Ondertussen ging de zon buiten onder... Het toffe uitzicht van ìn het rijtuig is ook deels zichtbaar trouwens!Met een half uur vertraging kwam de trein aan op Budapest Kéleti Palyaudvár. Met de beschrijving naar het hostel ging ik op zoek. Ik kwam echter in een straat terecht met vechtende zigeuners. Gelukkig liep er ook nog een meisje dat niet tot die club behoorde en mij graag de weg hielp vinden. Ze liep nog even een stukje mee zodat ze zeker wist dat ik goed liep, wat ik alles behalve erg vond.
Aangekomen bij het Alice Hostel stond de eigenaar op mij te wachten. Ik vond hem maar een vreemde vogel eigenlijk, maar hij was wel heel aardig en probeerde op alle mogelijke manieren hulp te bieden. Het hostel zelf was een beetje rommelig en het internet was tergend traag. Maar ik ontmoette daar twee Fransen en daar heb ik heel de avond nog mee gepraat, het was toch weer even wennen, Frans praten... En dat terwijl ik anderhalve week later mijn studie zou beginnen in die taal!
Nog even een douche gepakt en toen lag bijna iedereen te slapen dus was het internet goed in staat om dienstregelingen van de trein op te zoeken. Ik had nog geen flauw idee wat ik de rest van de week ging doen!
Ik had echter die avond ideeën te veel... Rond 00h00 merkte ik dat ik Kroatische en Poolse plaatsnamen door elkaar ging halen, dus ben ik maar mijn bed ingedoken, dit had geen zin meer...
20-8-2010 | Budapest->Linz->Wien | Zonnig weer met 26 graden celcius.
's Ochtends rond 09h00 was ik mijn bed uitgegaan omdat het niet meer te harden was op de kamer, zo warm... Snel ontbeten en tegen 09h30 het hostel verlaten. Al met al was het geen super hostel, maar voor €10,- per nacht inclusief ontbijt wel acceptabel.
Ik had het idee om de Intercity naar Roemenië te pakken en een dagje naar Timisoara of Arad te gaan. Hiervoor had ik echter een reservering nodig en moest ik langs het loket.
55. Een Trabant die ik tegenkwam op weg naar het Kéleti-Palyaudvar.Aangekomen op het Kéleti-Palyaudvár was de wachtrij bij het loket astronomisch lang. Ik besloot daarop de Railjet naar Oostenrijk te nemen en dan, euhm, wel verder te zien? Omdat ik nog anderhalf uur had, ging ik langs een café om een verse sinaasappelsap te halen. Tien minuten voor vertrek mijn Railjet opgezocht. De trein zat ondertussen al stampvol... Ik liep de laatste tweede klasse rijtuig (waarom noemt de ÖBB dat IN VREDESNAAM Economy Class, verschrikkelijk al die verengelsing!) in en vond daar nog net een zitplaats naast een italiaan. Ik had de Railjet al eens genomen tot Györ, wat tevens ook wel het leukste deel in Hongarije is. Halverwege besloot ik dat ik tot Linz HBF zou blijven zitten, omdat ik de Westbahn graag eens per Railjet wilde doen. Ook was ik er aan uit wat ik de komende dagen zou doen: Naar Polen!
In Wien Westbahnhof stroomde heel de trein leeg en opnieuw weer vol. De plaats van de italiaan naast mij, werd nu bezet door iemand anders.
In Linz HBF verliet ik de Railjet en liep ik direct naar de loketten om mijn reserveringen van en naar Polen te halen. Het ging om de Chopin van Wien naar Kraków en de Jan Kiepura van Warszawa naar Köln. De Chopin kostte €13,80 voor een couchette-6, maar voor de Jan Kiepura was echter alleen nog T3 beschikbaar. Toen bedacht ik me echter dat alle nachten al zo goedkoop waren geweest en dat er best eentje wat duurder mocht zijn... Zodoende nam ik dan toch de T3 in de Jan Kiepura voor €32,-.
Ik schoot nog snel de supermarkt in Linz HBF in om even wat drinken en koekjes te halen. Daarna nam ik de ÖIC naar Wien Westbahnhof. In Oostenrijk kom ik ALTIJD vreemde mensen tegen, zo ook weer dit keer: In nam plaats in een coupeetje alwaar een man constant zat te zuchten en te steunen en iedereen aankeek alsof hij je ging vermoorden. Verder zat een andere man heftig anderhalf uur lang te bidden. In Sankt-Valentin kwam er dan werkelijk een oogverblindend mooie roodharige meid van een jaar of 18 in de coupé, dat het opeens een héél stuk aangenamer maakte in de coupé! ...Helaas moest zij in Sankt-Pölten er weer uit.
Vervolgens wilde ik mijn cola fles openen, maar dat ding was als een gek geschud door de wisselstraten van Sankt-Pölten, met als gevolg dat de cola uit de fles spoot. Ik liep naar de toiletten om mijn handen te wassen, echter de ene was verstopt en het toiletwater liep door heel de gang (GADVERDAMME!), bij het andere toilet gaf de kraan geen water, bij wéér een andere idem dito. Uiteindelijk vond ik een toilet waar het water wel uit het kraantje kwam, maar wel alle afdekplaten van de electriciteit waren ontdaan. En ik maar denken dat de ÖBB altijd zulke nette treinen had...
Bij aankomst in Wien ben ik het centrum ingelopen en verbaasde (en ergerde...) mij over alle FPÖ reclame in de straten. Grote posters "SO VIEL FREMDES TUT, KEINER GUT!". Laat ik wel even opmerken dat ik de turken daar prima kan verstaan, in tegenstelling tot de Oostenrijkers zelf, die vaak ook geen enkele moeite willen doen om verstaanbaar te praten voor niet-Oostenrijkers. Ik had het hoogstpersoonlijk wel weer even hélemaal gehad met Oostenrijk...
Die avond heb ik maar even wat gegeten in de McDonalds, al was het alleen al voor het internet zodat ik mijn familie weer op de hoogte kon houden. Het bestellen van eten ging echter lastig door de Oostenrijker achter de kassa die totaal onverstaanbaar Duits blaatte en stik chagrijnig werd toen ik zei dat ik helemaal niéts begreep, toen ik ook nog met bankcontact wilde betalen had ik het helemaal gedaan. Wat een vriendelijke mensen toch, die Oostenrijkers!
Een uur voor vertrek ben ik weer terug naar het Westbahnhof gaan lopen. Aangekomen op het station, stond mijn nachttrein naar Kraków al klaar. Mijn couchette rijtuig was echter wel echt een KROT. De couchette zelf had vreselijke TL-buis verlichting en er was amper ruimte voor bagage omdat onder de onderste banken de verwarming was geplaatst en boven het gangpad was de bagageruimte ook wel heel erg smal.
56. Om toch even te tonen hoe blij ik was met deze poolse couchette...Het compartiment deelde ik met 2 engelsen, 1 italiaan en 1 mexicaan. Allemaal op Interrail. Het was wel heel erg gezellig nog die avond in de coupé! Tegen 00h00 zijn we gaan slapen met het raam open omdat het anders niet uit te houden was. Op ieder Tsjechisch station werden we dan weer wakker geblèrd door die leuke automatische omroep in 4 talen.
21-8-2010 | Kraków->Warszawa | 26 graden, erg zonnig
"In ghalf 'our Kraków! Ghere biljety!"
Om 06h24 stonden we dan ook daadwerkelijk in Kraków.
57. Het couchette-krot op Wien-Kraków...Heel de Galeria Krakowska was nog gesloten.
In eerste instantie wilde ik een IR-TLK nemen naar Warszawa, maar omdat deze pas laat in de middag ging, viel mijn oog op een EIC naar Warszawa. Hier had ik echter een reservering voor nodig. Ik liep naar het loket en zoals te verwachten viel, sprak de loketiste geen enkel woord over de grens. Heb toen maar mijn kladblokje gepakt en erop geschreven:
Code: Selecteer alles
REZERWACJA "INTERRAIL GLOBAL" DRUGA KLASA
Numer pociągu: 3108
ODJAZD: 08:14 - DZIŚ (21.08.2010)
Z KRAKOW GLOWNY
DO WARSZAWA CENTRALNAOm 08h00 ben ik naar het spoor gegaan voor mijn EIC naar Warszawa. Deze werd binnen gereden door een dubbeltractie van 2 EU07 locomotieven. Er zaten enkele hypermoderne rijtuigen in de trein, maar ik zat in een van de meest oude. De stoelen zaten echter erg aangenaam en er was stopcontact zodat ik mijn ipod weer aan het infuus kon hangen. De eerste kilometers gingen aan pools tempo, maar nadat de lijn uit Katowice erbij kwam gingen we aan volle kracht 160 km/h naar Warszawa scheuren over de CMK. Halverwege kwamen twee PKP meiden aangehuppeld met een wagentje met gratis koffie en thee met een koekje voor iedereen, zouden ze in West-Europa ook eens mogen doen. (En als ze dan ook nog eens qua uiterlijk dezelfde meiden konden ritselen zou het helemaal klasse zijn!
) Ik hield van de EIC!Als de conducteur langskwam, kon deze echter mijn kaartje moeilijk lezen. De provodnik op de nachttrein had een stempeltje récht op de datum die ik had ingevuld op mijn pass gezet... Ondertussen werd het buiten zonniger en zonniger. Ik raakte ook in gesprek met de poolse vrouw in mijn coupé, ze was op weg naar Split in Kroatië waar ze heen zou vliegen vanaf Warszawa. Ook vertelde ze nog over de overstromingen van afgelopen maanden in Polen, die waren blijkbaar echt erg geweest.
Met 30 minuten vertraging kwamen we aan in Warszawa-Centralna, alwaar ik mijn bagage stalde.
Buiten aangekomen, werd mijn aandacht gelijk door het paleis van cultuur en wetenschap van Warszawa getrokken:
58. Het cadeautje dat ooit is geschonken door Stalin aan stad Warszawa...
59. Omringd door beelden.
60. Het was ondertussen héél lekker weer geworden, een kleine 26/27 graden...
Ik had geen kaart of niets, maar wilde toch graag het oude centrum bezoeken van Warszawa.
Tip 1 voor de reiziger naar Warszawa: ZORG DAT JE GOED VOORBEREID BENT!!!
Dus ik liep maar in de richting die mij juist leek.
61. En zo belandde ik dus tussen de communisten flats...
62. ...en wederom wéér in de communisten flats.Ondertussen werd ik het rond dwalen toch wel een beetje beu. Ik besloot terug naar het centraal station te gaan en daar de metro te pakken!
63. Een trammetje door Warszawa.Ik vond een kaartautomaat en kocht een dagkaartje voor het OV in Warszawa. Toen wilde ik het metrostation zoeken, maar kon het totaal niet vinden. Uiteindelijk nog compleet gedesoriënteerd geraakt in de ondergrondse winkelgallerijen maar UITEINDELIJK het metro station gevonden! Ik nam de metro, maar was schijnbaar een station te laat uitgestapt. Zo belandde ik weer op een gigantische bouwplaats. Gelukkig hielpen 2 duitse touristen mij de weg te vinden naar het oude centrum. Zij waren ook al verschillende keren goed verdwaald geraakt in Warszawa... Vanuit het juiste metrostation ben ik dan naar het oude centrum gaan lopen, wederom langs communisten flats.
64. Dit beeld doet overigens ook wel èrg communistisch aan... Er viel echter verder geen ster of hamer/sikkel op of rond te bekennen.UITEINDELIJK kwam ik dan in het oude centrum terecht en dat was eigenlijk nog best leuk! Vol met oude panden, maar je merkt heel duidelijk dat het nog niet massa-toerisme geschikt is. Er lopen overwegend poolse toeristen rond en je hebt het gevoel in een dorpje rond te lopen.
65. Het centrale marktplein van de oude stad.
66. De oude huisjes.
67. Veel oude panden staan er nog zo bij; tekeningen die nog niet gerestaureerd zijn en nog wel meerdere gebreken aan de panden.Warszawa maakt ook totaal geen reclame voor de oude stad, terwijl deze zeker een bezoek waard is! Ik snap die lui daar in Warszawa op de belangrijke posten écht niet hoor...
Om terug te keren naar het nieuwe centrum, ben ik maar gewoon wat gaan lopen totdat ik een bushalte tegen kwam. Deze was bij het pools justitiepaleis.
68. Monument bij het justitiepaleis van Warszawa.
69. Een kerk met trots de poolse vlag er boven.Even later een metrostation vanuit de bus gevonden en toen per metro naar het nieuwe centrum terug gegaan. Bij het verlaten van het station en iets verkeerd te zijn gelopen, belandde ik midden op de boulevard, waar ik het al een vreemd gezicht vond, 6 rijstroken zonder auto's:
70.Een halve minuut later stormde het verkeer echter langs 2 zijden op mij af, ik ben maar gewoon gaan wachten totdat er weer een verkeersstop was. Ondertussen kwam er ook een politie busje langsgereden, waarvan het raampje open ging, een gebalde vuist werd getoond en "CHUJ!" naar mij werd geroepen (dat is een pools "niet zo'n aardig woord"
).
71. Andere grootsteden zijn toch nog enige kilometertjes weg...Ik had nog ongeveer twee en half uur voor mijn EuroNight zou vertrekken, dus ik besloot nog even langdurig te lunchen in het mega über super winkelcentrum tegenover Warszawa-Centralna. Tegen 18h20 ben ik mijn backpack gaan halen en voor een kleine 3 zloty nog ergens een hotdog met drinken op de kop getikt. Om 18h40 werd de EuroNight "Jan Kiepura" naar Amsterdam binnen gereden. Ik zou deze nacht een goed bed hebben in een T3 compartiment. Ik liep mijn rijtuig binnen, zette mijn bagage neer en ging zitten. Vlak na vertrek komt er nog een pool mijn coupé binnen en stelt zich voor als Czesław. Op het eerste gezicht was het hét type pool, dat je 's avonds niet wenst tegen te komen en je overdag aan het werk ziet op bouwplaatsen in West-Europa. Maar Czesław was echt een toffe gast! Hij was vrachtwagen chauffeur in Nederland en pendelde heel de tijd op en neer tussen Polen en Nederland, de ene keer met het vliegtuig, de andere keer met een Nederlandse auto voor de zaak van z'n vrouw. Dit keer kreeg hij echter een dag voor vertrek van Wizzair te horen dat de vlucht geannuleerd was en dat iedereen -die wilde- op de nachttrein naar Nederland gezet kon worden. Czesław had echter al in geen zeven jaar meer in de trein gezeten!
Even later sloot hij de coupé deur en vroeg of ik ook wat van zijn wodka wilde, maar ik sloeg zijn aanbod af, tot zijn zeer grote verbazing. Het flesje werd open gedraaid en de inhoud werd in één keer naar binnen gegooid. Vervolgens vroeg hij -met een nog angstigere blik- of ik helemaal niet dronk, maar tot zijn grote opluchting zei ik dat ik wel dronk. We praatten nog veel over Polen, Nederland en Oekraïne en hadden veel gelachen. Vlak na Kutno, ging mijn telefoon af "Kom naar de bar, helemaal voorraan." Zo gezegd zo gedaan... Wat tref ik daar aan:
72. Bruno en Kuba met hun eigen frituur die hun diner aan het bereiden zijn. 
Omdat ik echter geen gezijk wilde krijgen door hún frituur, zou ik later terug keren als hun fritten klaar waren. Ik liep terug naar mijn compartiment en vertelde Czesław over Bruno en Kuba met hun frituur, hij moest er smakelijk om lachen! "Only in Poland natürlich!".
Twintig minuten later liep ik terug naar het frituur in de trein. Bruno en Kuba hun fritten waren klaar en smaakte eerlijk gezegd niet eens zo verkeerd ook! We praatte elkaar weer helemaal bij over onze avonturen. Nadat de trein in Poznan had gestopt, keerde ik echter terug naar mijn coupé omdat waarschijnlijk de ticket controle zou beginnen in de bar en het zitrijtuig en mijn ticket lag bij mijn provodnik.
Terug aangekomen in de coupé vroeg Czesław of ik wilde gaan slapen, ik antwoordde dat het mij niets uitmaakte, maar ondertussen was Czesław al naar de provodnik gerend om te vragen of de bedden opgemaakt konden worden. Nadat de provodnik de bedden had uitgeklapt vroeg ik aan hem of er nog een derde reiziger zou komen. Deze klapte echter twee bedden open en wenste ons goede nacht. Aangezien er ook maar ontbijt voor twee personen lag, ging ik er vanuit dat we met z'n tweeën die coupé hadden. Tegen 22h00 lag ik dan ook in m'n bed en voor ik het doorhad lag ik al te slapen, wederom een zalig zacht bed.
22-08-2010 | Köln->Frankfurt Flughafen->Würzburg->Hannover->Hamm->Köln->Eindhoven->Breda
*Dzień dobry, następnym przystankiem jest Kolonii! Ach, sie sprechen keinem polski. Nächster halt jest Köln!*
Om 06h30 reden we dan Köln-HBF binnen. Ik wenste Czesław succes en goede reis met z'n ritten voor de komende zes weken in Nederland en verliet de trein.
73. Het zalige PKP slaaprijtuig. 
74. De ICE-3 die mij vervolgens naar Frankfurt-Flughafen bracht.Een uurtje later stond ik dan op Frankfurt Flughafen, waar ik aanvankelijk van plan was om vliegtuigen te spotten. In de gangen op de airport was het vreselijk benauwd en ook was het nog aardig zoeken naar het dakterras. Daar aangekomen bleek deze pas over twee uur open te gaan, €5 entree te kosten én ik moest mijn backpack nog in een locker steken omdat deze niet toegestaan werd op het dakterras. Toen had ik het gehad met Frankfurt-Flughafen!
Ik liep terug naar het Fernbahnhof en besloot een rondje midden Duitsland te doen, hoofdzakelijk omdat ik de Neubaustrecke Würzburg-Hannover eens wilde doen. Ik reserveerde de ICE's Hannover-Köln en Köln-Eindhoven, omdat ik verwachtte dat deze aardig vol zouden zitten. Ik ben toen op de ICE-3 richting München gestapt, welke ik tot Würzburg zou nemen.
75. De skyline van Frankfurt, gezien vanuit de trein als je Frankfurt HBF komt binnengereden.Bij vertrek uit Frankfurt HBF kregen we wegens technische problemen opeens 10 minuten vertraging, maar gelukkig bleef het daar bij. Ongeveer anderhalf uur later stonden we in Würzburg. Omdat mijn maag als een gek knorde en ik nog geen koffie had gezien die dag, ging ik langs een bakkerij om koffie en wat te eten te halen. Even later vertrok mijn ICE-2 richting Hamburg-Altona. Ik had een goede plek bij het raam weten te bemachtigen. De rit over de NBS Würzburg-Hannover vond ik erg leuk, over al die viaducten en dalen. Helaas wel erg veel tunnels. Drie uur later stond ik dan op Hannover HBF.
76. De ICE-2 die mij van Würzburg naar Hannover bracht.
77. Intercity naar Bremen.Helaas werd mijn ICE naar Köln met 10 minuten vertraging aangekondigd. Toen deze binnen kwam, zat de trein ook mudvol en moesten veel mensen staan. Ik was heel blij dat ik een reservering had... De bagagerekken zaten ook stampvol, maar ergens was er iemand die had met z'n jas anderhalve meter in beslag weten te nemen op het bagagerek. Ik vroeg van wie die jas was en of deze opzij geschoven kon worden. De eigenaresse van die jas keek mij aan alsof ik haar zéér zwaar beledigd had. Sorry hoor, raar mens!
De ICE 2 kwam op gang en al snel kwam er een omroep "Wegen technischer Probleme, fährt das Zugteil nach Köln via Wuppertal, nicht weiter als Hamm. Dort finden Sie ein Ersatszug. Wir have technische problems, because that sie find a euhm, other train in Hamm Westfalen!". De niet-duits sprekenden snapten totáál niet wat er bedoeld werd. Een andere conducteur liep door de trein en legde het iedereen nog even fatsoenlijk uit, zowel in het engels als duits. Toen ik bijna lag te slapen, kwamen we in Hamm aan. Ondertussen was iédereen al naar de deur gerend. Ik pakte rustig mijn spullen en door rustig te blijven en niet te duwen en te trekken zoals al die andere duitsers, was ik in Hamm een van de eerste die buiten stond.
Vijf minuten later werd de Ersatszug binnen gereden, bestaande uit een Br110 voor en achter, één DB IC eerste klas rijtuig en ongeveer 6 BahntouristikExpress zitrijtuigen. Ik zat in een coupé met nog een paar duitsers van gemiddelde leeftijd en een ouder echtpaar. Het ouder echtpaar stapte sowieso in Hamm pas in, maarja, een trein bestaande uit Oost-Duitse rijtuigen, volgens het bord afkomstig uit Berlin-Ostbahnhof en een conducteur die er schijnbaar als een Oost-Duitser uit zag en zich als een Stasi-agent gedroeg resulteerde tot de opmerking "Zeg is de berlijnse muur weer opgetrokken of zo?!".
Met vijfentwintig minuten vertraging kwamen we in Köln HBF aan, waardoor ik een zéér krappe overstaptijd had op de ICE naar Eindhoven.
78. Mijn Oost-Duitse Ersatszug. De ICE naar Eindhoven had ik ruim gehaald en ik had nog twee minuten toen ik op het perron arriveerde, zodat ik nog een Brattwurst kon halen voor in de trein, die tevens goed smaakte. In de ICE heb ik dan de laatste 2 dagen van dit verhaal bijgewerkt en een kleine twee uur later stond ik in Eindhoven, waar ik overstapte op zo'n geweldige nieuwe V-IRM wat resulteerde tot rugpijn bij aankomst in Breda. Daar haalde mijn vader en mijn broer mij op op het station, waarvoor mijn dank!
Al met al is het alleen reizen mij heel goed meegevallen, ook al had ik bij vertrek toch wel zoiets van "Oké. Dit is dus echt een week op mezelf leven.". Verder vond ik Praag echt een fenomenale stad, waar ik zeker nog naar terug wil keren. Ik had het echt niet verwacht dat het zó tof zou zijn! Košice vond ik ook een prachtige ontdekking, bedankt voor het aanraden Rémy en Jochem! (Mijn beide broers
)Ik hoop dat jullie er van hebben genoten, jullie mening wordt ook erg op prijs gesteld.
EDIT: Foto nummers toegevoegd en fout bij de foto's bijgewerkt.
Ik vind dat juist een geweldig land. 