Interrail: Tutto e possibile con Trenitalia!
Geplaatst: 29 jul 2009, 01:09
En het was weer zover! Interrail!
Dit maal niet met treinbruno, maar met een andere vriend, Mike. We hadden aanvankelijk gekozen om naar Sicilia te gaan via Marseille, maar door gedonder bij Trenitalia was Sicilia niet haalbaar. Dan maar naar Campania stelde ik voor!
De reis zou dus als volgt verlopen:
Antwerpen - Lille - Marseille - Bordeaux - Paris - Marseille - Nice - Ventimiglia - Milano - Roma - Salerno - Napoli - Venezia - Triëste - Venezia - Villach - Ljubljana - München - Berlin - Duisburg - Arnhem - Breda
Het is niet altijd treingerelateerd, ik zie het immers dan ook als een vakantie-verslag.
Zaterdag 18 juli
De wekker ging af en snel spurte wij ons bed uit, aankleden, koffie drinken en mijn broer's appartement afsluiten om vervolgens naar het station van Antwerpen-Centraal te lopen. Voor in de ochtend was het al aardig warm... We zouden Mike's ouders nog even zien op het station van Antwerpen die ons zouden uitzwaaien, deze stonden al op ons te wachten. Even snel wat te eten gehaald bij de Panos en de trein opgezocht... Onze AM-96 richting Lille-Flandres stond al reeds op het perron. Na afscheid te hebben genomen van Mike's ouders, zetten de trein koers richting Lille. In Lokeren kwam de interrail-veteraan van het forum ook in de trein, treinbruno. Ik had nog chips uit Italia voor meneer liggen uit mei, hij kwam ze maar niet zelf halen in NL.
De trein reed intussen verder naar Lille toe. Aangekomen in Lille-Flandres hadden we gehoopt op een warm welkom van Simone l'Hérault (de franse omroepstem, die heet je altijd welkom op de franse stations bij aankomst: Vous-êtes arrivé à Lille-Flandres, bienvenue à Lille-Flandres! Assuriez-vous d'avoir rien oublié dans le train!), maar we kregen tot onze grote spijt niets te horen! 
Ex-Eurostar in Lille-Flandres voor naar Paris-Nord.
We zijn toen naar de carrefour gegaan omdat ik en Mike onze scheerspullen vergeten waren... Daarna gingen we naar Lille-Europe, waar onze TGV naar Marseille zou vertrekken.
De geweldige vertaalkunsten in Frankrijk...
Uiteindelijk kapte heel het treinaanwijzersysteem er mee op Lille-Europe en werd alles omgeroepen... Toen hoorden we een TGV Duplex binnenrijden zijn we er naartoe gelopen en het bleek onze trein te zijn. We hebben toen afscheid genomen van treinbruno en onze TGV zette koers richting het zuiden. De treinchef heette ons welkom en al snel reden we aan 300 km/h alle hollanders met sleurhutten aan de snelweg voorbij. Eerste halte was Charles de Gaulle TGV alwaar een mooie meid voor zeer aangenaam uitzicht binnen de trein zorgde. De TGV maakte weer snelheid en ging weer remmen voor Marne la Vallée... Daarna kwam voor mij onbekend terrein! Als de TGV Duplex weer flinke hoge snelheid te pakken had, liepen we naar de bar om wat koffie te halen, een zeer opgewekt en vrolijk frans damentje hielp ons en we liepen weer terug naar onze plaats. Intussen werd het landschap bergachtig en begon er mooi uit te zien. Na een tijdje ging de trein vol in de ankers: We naderden Lyon al! Na Lyon ging de TGV op de LGV Méditeranée en dus kwamen we na een tijdje in mediterane streken, alle wolken waren verdwenen en het landschap zonovergoten! Na een paar flinke viaducten en uiteindelijk een lange tunnel kwamen we aan in ons eindpunt: Marseille St. Charles!
Bij het uitstappen viel de warmte nog goed mee, er waaide een flinke mistral maar je voelde de zon wel branden.
In de eerste nacht zouden we in een Ibis Hotel slapen bij Aéroport Marseille-Provence omdat alles vol zat in het centrum, maar de trein naar de aéroport ging pas na anderhalfuur... Dus even fotos kunnen maken:
TGV Duplex uit Paris.
Het prachtige station van Marseille St. Charles
De stad op een heuvel, zonovergoten!
Vervolgens zagen we op een scherm de Thalys uit Amsterdam die we ooit aanvankelijk wilde pakken.... Met +05h00!!! Dus die konden we mooi nog zien...
En daar kwam de "THALYS":
Vervolgens vertrok onze trein naar de Aéroport. Een getrokken ICTER met oude corail rijtuigen die best druk was.
De ICTER naar Béziers bij Aéroport Marseille-Provence.
We wilden toen naar ons IBIS gaan lopen, maar zagen dat het nog best ver weg was... Er reed een bus, maar die beweerde niet bij het Ibis te komen, dus gingen we toch maar lopen... Over een kruispunt van de provinciale snelweg...
Uiteindelijk ingecheckt, bagage op kamer gelegd en naar het Courtepaille restaurant gegaan, omdat er geen andere mogelijkheden waren om te eten in die buurt. Het eten viel niet echt in de smaak en ook het toetje viel zwaar tegen. Daarna maar weer naar kamer gegaan, gedoucht en nog een zeer voorspelbare film zitten kijken. We zijn daarna gaan slapen...
Zondag 19 juli: Marseille
Rond 10h00 waren we beide wakker geworden na een nachtje heerlijk te hebben geslapen. Even de spullen bij elkaar gepakt en lift naar beneden gepakt voor te gaan ontbijten, komen we beneden, bleken we te laat te zijn voor ontbijt. Uiteindelijk kregen we nog ontbijt mee om op de kamer te eten.
Tegen 11h30 pakten we de navette naar de airport om daar met de bus naar Marseille te gaan, maar tot onze grote vreugde mochten we eerst een half uur in de rij staan in de blakende zon. Uiteindelijk hadden we een ticket en pakten we de bus. Het busritje was wel aardig en een klein half uurtje later en €8,50 armer stonden we voor Marseille St. Charles. Even snel naar binnen gelopen en nog wat treinen gespot:
Hier wilden we nog even een cabinefoto van hebben:
De bestuurder wilde graag eens weten hoe dat zat met hetzelfde model locomotief in Nederland, dat heb ik deze beste meneer even uitgelegd en bedankt voor de foto.
We gingen toen inchecken in Hostel Vertigo vlakbij het St. Charles station. De kamer moesten we delen met een koreaan en een braziliaanse, maar de kamers waren heel ruim en gezellig en voorzien van goede douche en toilet.
Omdat het middaguur was, gingen we iets halen voor middageten, maar omdat het zondag was en de "gewone wijken" dicht waren, gingen we naar les arabs (ofwel: de arabieren). Hier hadden we wat te eten en te drinken gehaald en daarna wilde we een rondje met de tram gaan doen. We hadden toen een dagkaart voor de RTM gekocht en een stukje op en neer gegaan met de tram.
Daarna zijn we met de metro ook nog wat gaan touren richting de haven. Alwaar we zeer interessante bordjes tegen kwamen waar ik toch mee op de foto wilde:
De metro die we daarna hadden, kapte er in de tunnel mee... De andere mensen reageerde wat lacherig en 2 gingen er toen maar een sigaretje met hollands gras opsteken. Uiteindelijk deed de metro het weer en gingen we naar St. Charles toe. Toen kwamen we op het idee om even een kijkje bij het strand te nemen en dus pakte we de bus deze kant op. Het stadsstrand van Les Catalans was klein en zeer druk, het zeewater zelf was heel koud en we kregen al snel weer zin om richting het centrum te gaan.
Die avond gingen we eten bij de arabieren: Mitraillette met chich kébab met veel sla en drinken voor €3,- en het smaakte heerlijk in tegenstelling tot het eten van het Ibis!
In de avond nog even geinternet in een internetcafé en wederom naar het St. Charles gegaan voor de Corail Lunéa te spotten:
Corail Lunéa met autorijtuigen!
Corail Lunéa richting Luxembourg met een Sybic ervoor! 
Nez-cassé die richting Marseille-Blancarde rijd.
We zijn daarna weer naar het hostel gegaan omdat we de volgende ochtend er vroeg uit moesten...
Maandag 20 juli: Tour de France!
Tour de France? Ja u leest dit goed! Niet dat we de wielertour gingen opzoeken, maar we gingen onze eigen tour houden omdat we een Interrail dag overhadden: Marseille - Bordeaux - Paris - Marseille!
De wekker ging om 05h45, een half uurtje later zou onze Corail Téoz richting Bordeaux vertrekken. Snel ons boeltje bij een gepakt en naar St. Charles gelopen. Daar even snel wat voor ontbijt gehaald en gewacht op het perron op onze Téoz die maar niet kwam... Uiteindelijk kwam er met +20 een gewone sleep Corail rijtuigen binnen, die als Corail Téoz vervangtrein moest dienen. Omdat de rijtuignummers van de corail rijtuigen niet correspondeerde met de aangegeven volgorde, stond er een man allemaal moeilijk te doen over dat er iemand op zn plaats zat, uiteindelijk net voordat ik er iets van wilde zeggen, droop hij af en liep weg... Intussen maakte de Corail "Téoz" snelheid naar 160 km/h en reed na een tijdje door de franse woestijn: "Le crau". Dit festijn was snel afgelopen en hij sloeg in Tarascon af richting Nîmes. Uiteindelijk in Montpellier had de trein +25 en zou onze overstap in Bordeaux dus niet haalbaar zijn. Toen de trein vaart maakte richting Toulouse hebben we de conducteur opgezocht, deze zou contact op gaan nemen met SNCF Bordeaux en verwachtte dat de vertraging deels zou worden ingehaald. In Toulouse bleek dit echter niet het geval te zijn. Hier kwamen nog meer mensen die dezelfde overstap zouden hebben en ging men "IETS" regelen bij SNCF. Bij aankomst in Bordeaux was de TGV helaas vertrokken... Snel naar de échange minute automaat gelopen, maar die liep moeilijk te doen, grom! Toen naar het loket gegaan en ik had de zin nog niet eens uitgesproken over de Téoz en we kregen al tickets in onze handen gedrukt voor een TGV die er na zou rijden... Intussen stond ik bij de automaat de andere tickets naar Marseille te wisselen en riep Mike opeens "Sander!!! Kijk dan!!! 1e klas!!! ". En inderdaad, we hadden 1e klasse tickets gekregen van de SNCF op de TGV van Bordeaux naar Paris!
Omdat we nog anderhalfuur hadden, zijn we het centrum ingelopen om een baguette te gaan eten, al snel zaten we in een franse bakkerij met een zeer vrolijk opgewekt vrouwtje die ons graag hielp met het beleggen van een baguette.
Toen het eten op was, zijn we weer terug naar het station gelopen. Hier kwamen nog wat TGV's langs maar eentje vind ik zéker het vermelden waard aangezien ik daar 5 jaar naar op zoek was...
De oude record TGV die 515,3 km/h heeft gehaald!
Uiteindelijk stond onze TGV al snel gereed en namen we plaats in onze 1e klas zetels, hier kwamen we ook nog de andere reizigers uit de Corail Téoz tegen die de vorige TGV ook hadden gemist, die ook zeer verheugd waren met hun 1e klas tickets. Uiteindelijk vertrok onze TGV met +30 richting Paris. Na de Garonne over te hebben gestoken, verhoogde de snelheid naar 220 km/h op de klassieke lijn (aan 1,5 kV, en de NS maar beweren dat 160 km/h al bijna onmogelijk is aan 1,5 kV ).
Het 1e klasse interieur.
Na een stop in Angoulême, Poitiers en Saint-Pierre-des-Corps, reden we de LGV Atlantique op en verhoogde de snelheid naar 300 kmh, het blijft indrukwekkend die hoge snelheid!
In Paris aangekomen, liepen we direct richting de metro om van het gare Montparnasse naar het gare de Lyon te gaan voor onze TGV naar Marseille. Eerst met metro 4 naar Châtelet, die stampvol zat. Wij hadden uiteindelijk nog wel een zitplaatsje en om ons heen zat een zooitje roemenen, even een praatje mee gemaakt en 1 bleek er ooit in Düsseldorf te hebben gewoont en goed duits te spreken, maar hij vond het daar niets en is uiteindelijk terug naar Roemenië gegaan. In Châtelet zijn we overgestapt op metro 14, de volautomatische lijn. Ook deze zat stampvol.
Uiteindelijk in gare de Lyon snel even wat foto's gemaakt:
TGV Duplex cabine
Nog even iets te eten gehaald en plaatsgenomen in TGV zetels. Langzaam kwam de TGV in beweging en na wat tunnels reden we 5 minuten later alweer buiten Paris door het platteland over de LGV lijn om te versnellen naar 300 km/h!
In de schemering reden wij aan volle snelheid door Frankrijk heen.
Na een stop in Avignon TGV en Aix-en-Provence TGV, 3 uurtjes later als dat we vertrokken in Paris, stonden we, 880 kilometer verderop, in Marseille Saint Charles terug.
Intussen stond onze TER voor de volgende dag al aangegeven:
Ook stond deze klaar op het perron:
We zijn daarna weer naar het hostel gelopen en heel snel ons bed in...
Dinsdag 21 juli: Per Bella Italia!
Om een te vroeg uur rinkelde onze wekker al, snel even aangekleed, zooi ingepakt en uitgecheckt en naar het station gelopen. Snel wat koffie en croissants gehaald en plaatsgenomen in de ICTER naar Nice-Ville. Na het ontbijt te hebben opgegeten, was ik een kwartiertje later weer in slaap gevallen. Omstreeks Toulon weer even wakker geworden en nog wat van het station gezien, maar vlak er na weer verder geslapen. Hier en daar nog iets van een stationnetje gezien, maar pas na Cannes werd ik echt goed wakker. Al snel arriveerde we in Nice-Ville. Omdat we geen zin hadden in die vreselijke stad en verlangde naar échte koffie, pakten we de TER naar Ventimiglia. Dit was zoals altijd weer een leuk ritje langs de kustlijn. Toen we de grens waren gepasseerd, begon het gedonder vrijwel meteen: Trein mocht Ventimiglia niet binnen! Uiteindelijk na een minuutje of 10 mocht hij toch doorrijden. Meteen uit het station gelopen en op terras gaan zitten en latte macchiato besteld. Ondertussen stond de italiaanse polizia al vroeg een pint te drinken in het café, maar ze hadden het erg gezellig!
Toen we betaald hadden, hebben we alvast een lunch gehaald bij de italiaanse bakker en natuurlijk even een ijsje gehaald bij de ijssalon! Dit hebben we toen op het perron van Ventimiglia opgegeten:
TER 2N Monégasque
Intussen werd onze EC klaargezet in Ventimiglia, eigenlijk zou hij in Nice vertrekken, maar Trenitalia had geen zin om al in Frankrijk te beginnen met de EC vandaag...
Met een stoere E444R locomotief ervoor, kwam de trein in beweging richting Bordighera. Na Bordighera hadden we een prachtige rit langs zee verwacht, maar integendeel! De trein reed een tunnel in en versnelde richting 200 km/h! Daarna stopte de trein snel in San Remo en Imperia, maar gelukkig kwam daarna het stuk langs zee! Intussen waren er ook nog 2 amerikanen in de coupé gekomen die bezig waren met een tour door Europa en waren begonnen in Moskou!
Uiteindelijk uit moeheid weer in slaap gevallen maar al snel werd ik wakker *RINKELRINKELRINKEL*, wat is dat nu weer? Kwam er een cateringwagentje langs dat er uitzag als een rolstoel en de kassa was er omheen getaped!
Uiteindelijk weer in slaap gevallen en in Genova nog even naar buiten gekeken waar men een flinke haven had. Het eerste stukje na Genova richting Voghera was wel spectaculair door de bergen, maar al snel reden we door die verrekte po-vlakte en viel iedereen weer in slaap. Tegen 14h40 werd ik weer wakker, we waren bijna in Milano-Centrale!
Bij aankomst bleek het station van Milano-Centrale 1 grote sauna te zijn.
We hebben ons maar gewoon op het perron gezet en gewacht op onze Frecciarossa richting Roma. Tegen 16h00 stond deze gereed en zaten we er in, de trein leek stampvol te zitten! Toen uiteindelijk de trein reed en Mike naar het toilet liep, bleek alleen onze wagon vol te zitten en de rest van de trein LEEG!
Naast ons zat een overmodebewustkoppel dat opeens de koffers op tafel zette en ging doorzoeken, koffer 1, koffer 2, koffer 3, koffer 4, intussen waren ik en Mike zeer benieuwd waar die naar op zoek waren!
Uiteindelijk pakte ze weer koffer 1 en ze hadden gevonden wat ze zochten... 2 puzzelboekjes. Om daar nou heel de trein voor overhoop te halen? Intussen reed de Frecciarossa met 300 km/h door de povlakte langs de hollandse auto's met sleurhutten. Toch maar even door de trein gaan lopen:
In Bologna stonden we nog even stil, maar al snel konden we het station passeren. Na een prachtige rit door Emilia Romagna reden we de dirretissima op richting Roma en verhoogde de snelheid naar 250 km/h.
Ik genietend van het toscaanse landschap...
Tegen 19h45 arriveerde we in Roma-Termini waar het een heerlijk weer was! We wilden meteen naar Hostel Pink Floyd lopen, maar konden het maar niet vinden. Uiteindelijk gevraagd in de straat, werden we van de ene naar de andere gestuurd en uiteindelijk bleek het dat we bij de check in moesten zijn van Hotel Hollywood. We kregen een sleuteltje en een beschrijving... In een krakkemikkerig liftje gingen we naar boven in een hoog, oud gebouw. Boven aangekomen draaide ik het slot open van het kamertje en stapten we in een prachtig kamertje met 4 bedden, airco, tv en goede douche en toilet. Snel ons geïnstalleerd en weer naar buiten gegaan om wat te eten gaan halen. Na iets te hebben gegeten, pakten we metro B naar het Colloseum.
Na veel foto's gemaakt te hebben en rond te hebben gelopen, wilde we naar Roma Termini om nog wat nachttreinen te zien:
De Espresso naar Palermo met allerlei afgekeurde zitrijtuigen en oude spartaanse couchetterijtuigen. 
Daarna zijn we terug naar ons hostel gegaan, gedoucht en gaan slapen.
Woensdag 22 juli: Grazie Roma!
De wekker ging af van onze kamergenoten, het was al 09h00! Snel ons boeltje bijeengepakt en naar Roma Termini gelopen naar de Autogrill om te gaan ontbijten! Onder het genot van zéér goede cappuccino en 2 vanille croissants zaten we alle chaos eens te bekijken op het station... Uiteindelijk toen alles op was, hebben we een dagkaart van het stadsverkeer van Roma gekocht en hebben we de metro naar het Colloseum gepakt, omdat we daar met de tram wilde rijden. Maar bij aankomst bij het Colloseum bleek de tram te zijn vervangen door een bus!
Toen maar de metro richting Spagna gepakt en daar geflanneerd door de "dure winkelbuurt". Na wat water te hebben gekocht zijn we naar de Trevi fontijn gegaan:
Toen de bus naar Roma-Tiburtina gepakt, maar er bij Termini uitgesprongen omdat we de Vivalto trein naar San Pietro wilde pakken. Helaas ging deze pas na 30 minuten... Even opgewacht en toen plaatsgenomen in die BLOEDhete Vivalto:
Uiteindelijk rond het uur van vertrek, liep de machinist een paar keer de panto op en neer te halen en airco uit en aan te zetten, maar er kwam geen beweging in dat ding! Uiteindelijk bleek de trein uit te vallen en kon iedereen met de andere regionale naar Civitavecchia, maar die zat STAMPvol en kozen we ervoor metro A met airco te pakken. Aangekomen bij San Pietro gingen we een pizza-cafetaria in, wat blijkbaar de beste van heel Italia bleek te zijn (de muren hingen vol met diploma's, oorkondes en prijzen), maar dat was ook goed te smaken, die pizza was zaaalig!
Bij Vaticaanstad aangekomen in de rij aangesloten voor de Sint Pieters Basiliek te kunnen bezichtigen. Na controlepoortjes waren we dan in Vaticaanstad en zagen we de zwitserse garde staan:
Het alom bekende plein van TV.
De basiliek zelf was weer zeer mooi, maar het was er vreselijk druk...
Uiteindelijk maar weer naar het Trenitalia station van San Pietro gelopen.
De Sea-train van Roma San Pietro naar Civitavecchia strand
Uiteindelijk hadden we een regionale treno alta frequenze tot Roma-Ostiense en moesten we daar overstappen op metro B:
Een stelletje van metro B vol graffiti.
In termini nog even wat treinen gespot:
Een prachtig lang ETR500AV stel van de Frecciarossa
We zijn toen weer naar het hostel gelopen om even op te frissen, Mike pakte een douche en ik moest even snel wat ondergoed gaan kopen. Op termini zelf waren er alleen maar hondsdure merkwinkels dus kon ik het echt niet laten om even langs de perrons te lopen:
Een prachtig ETR600 stel voor de Frecciargento naar Lecce.
Uiteindelijk in de UPIM (italiaanse versie van V&D of HEMA) ondergoed gevonden.
Daarna weer terug naar hostel gegaan om samen met Mike terug richting San Pietro te gaan om naar een pizzaria te gaan. Daar hadden we ons gezet in een pizza restaurant waar de pizza nog redelijk goed smaakte. Vervolgens metro richting Termini gepakt omdat we nog wat nachttreinen wilde zien:
Daarna weer naar hostel gegaan en gaan slapen.
Donderdag 23 juli: BIRRI, PANNINI, AQUA MINERAAAAAAAAAALI! CAFÈ? BIRRI, PANNINI, COCA, CAFÈ!
's Ochtends ging onze wekker af rond 09h00, alles opgeruimt, spullen ingepakt en uitgecheckt bij hotel hollywood. Wederom ontbeten bij de Autogrill. We hadden de Intercity naar Siracusa tot Salerno, maar deze had geen zin om optijd te rijden vandaag... In plaats van 11h28 reed onze intercity uiteindelijk tegen 12h00 weg uit Roma-Termini richting Napoli. Toen de trein eenmaal vaart had, ging het rijtuigdeur open en liep er een vent met 2 emmers door de trein:
BIRRI, PANNINI, AQUA MINERAAAAAAAAAALI! CAFÈ? BIRRI, PANNINI, COCA, CAFÈ! BIRRI, PANNINI, AQUA MINERAAAAAAAAAALI! CAFÈ? BIRRI, PANNINI, COCA, CAFÈ!
Een illegale verkoper! Uiteindelijk volgde er nog 2...
Na Latina werd het landschap opeens heel mooi en zaten ik en Mike vastgeklampt aan het raam. Uiteindelijk kwam de trein in Napoli-Centrale aan, waar een locwissel zou plaats gaan vinden. Net als een heleboel andere mensen, maakte we gebruik van de locwisseltijd en gingen we even op het perron staan. In tegenstelling tot het heerlijke weer in Roma, was het in Napoli heel warm en zéér vochtig...
Na 5 minuten gingen we weer in de trein zitten en kwamen er weer 5 nieuwe illegale verkopers door de trein! Dit keer met waaiers voor €1,- en flesjes kraantjeswater (Hoe wisten wij dat? Omdat mineraalwater normaal niet verkocht word in een cola flesje met blauwe dop erop en verbroken zegeling. ). Na Napoli-Centrale, reed de trein de hogesnelheidslijn naar Salerno op en reden we langs de prachtige Vesuvius vulkaan. Met een snelheid rond de 180 à 200 km/h reed onze intercity in volle vaart verder naar Salerno... Na een lange tunnel kwam de trein dan aan in Salerno. In Salerno was het wederom vreselijk warm en heel vochtig waardoor het echt KLEF was. Bepakt en bezakt pakte ik het kaartje erbij van de jeugdherberg en bleek dat we nog een eind moesten lopen... Fijn!
20 minuten later stonden we helemaal bezweet en uitgeput bij de receptie van het hostel, we kregen allerlei foldertjes toegestopt en de sleutels van onze kamer en kasten. Echter, het hostel viel een beetje zwaar tegen na Roma! We sliepen met ongeveer 10 mensen op 1 kamer, maar gelukkig had iedereen z'n eigen kast (Die van mij was 2x zo groot als die van de rest van de kamergenoten, muhahaha!
) en ruimte voor zichzelf. Helaas bleken toiletbrillen te duur te zijn in Zuid Italia en de douches was ook 1 grote ruimte.
Uiteindelijk na ons geïnstalleerd te hebben, liepen we richting de haven, vrijwel in stilte, door de moeheid, kleine tegenslag en vreselijke weersomstandigheid. Bij de haven bleek de boot naar Capri €32,- te kosten, wat wij net iets te veel vonden voor een dagtrip. Dus toen waren we via het centrum terug gelopen en ontdekte we een zéér goede ijssalon! Na een ijsje te hebben gehaald, liepen we terug naar het hostel. In het hostel maakte we kennis met een kamergenoot die uit Noord-Zweden kwam. Die was bezig met een trip door Europa en deed af en toe aan hiking door de bergen. We zijn toen samen met hem op zoek gegaan naar een plaats om te dineren, uiteindelijk zaten we -wederom- in een pizzaria. Toen we aan het eten waren, kwam er plots een slinger van mensen in zwarte kostuums aan, die op een snake-manier om iedereen heen liepen, iedereen was stomverbaasd wat er gebeurde! Wij volgde ze richting het plein en daar stonden ze allemaal elkaar te immiteren. Een zeer komisch gezicht... Die Zweedse jongen had mij en Mike aangeraden om de volgende dag naar Amalfi te gaan, hij had enkele foto's laten zien en we waren toch wel onder de indruk. We hebben toen een buskaartje gekocht bij het station en zijn daarna naar het hostel gegaan en 's avonds nog wat bijgepraat.
Donderdag 24 juli: "WHERE IS YOU FROM? WHAT IS THAT LANGUAGE YOU WRITE? GERMAN? RUSSIAN?"
De wekker ging om 07h30 en op de tenen aangekleed en spullen bijeengepakt, zodat niemand wakker werd, Mike en Thomas (de zweedse jongen) waren ook al wakker.
We zijn toen tegen 08h00 naar de supermarkt gegaan om wat ontbijt te halen. Uiteindelijk hebben we dit opgegeten bij de brug over de rivier en verder gepraat met Thomas, hij ging ook mee naar Amalfi, want hij had de dag ervoor z'n tas met kleren laten liggen in Amalfi. Maar ik en Mike kregen al het idee dat hij heel erg verstrooid was, want hij was ook al vergeten z'n gsm uit zn zwembroek te halen toen hij ging zwemmen in de zee.
Uiteindelijk hadden we de bus van 09h05 die stampvol zat en dus mochten we staan. Intussen waren we Salerno uit en ging de buschauffeur als een gek over het smalle bergweggetje, gelukkig hadden ik, Mike en Thomas al snel een zitplaats. Halverwege begon Mike zich niet goede voelen, hij kreeg last van wagenziekte. Maar om eerlijk te zijn kreeg ik het de laatste 10 minuten ook erg benauwd... Bij aankomst in Amalfi ging Thomas direct opzoek naar z'n tas en hadden we een tijd afgesproken dat we hem weer zouden treffen. Ik en Mike zaten ondertussen op een terrasje wat te drinken tussen de Amalfitaanse opaatjes die aan het kaarten waren en pogingen aan het ondernemen waren om franse chansons te zingen, maar geen frans konden. Uiteindelijk kwam Thomas al weer aanzetten, z'n tas was per misverstand naar Salerno gestuurd naar het busbedrijf. Ik en Mike vroegen om de rekening en wilden vervolgens van ons kleingeld af:
Daarna zijn we met Thomas Amalfi stukje ingelopen:
Het stadje zelf was prachtig en ik en Mike hadden kaartjes gekocht om te versturen, hij eentje voor naar thuis, ik ook eentje voor naar thuis en eentje voor naar een vriendin. Nadat we deze gepost hadden, vonden we het veelste warm om iets te gaan doen en zijn we in een café met airco gaan zitten en iets drinken en heel veel gepraat en dagnota bijgewerkt. Toen de ober langsliep was hij erg benieuwd wat voor taal wij spraken en raakte al helemaal het spoorbijster toen hij mij iets zag opschrijven in het cyrillisch. "WHERE IS YOU FROM? WHAT IS THAT LANGUAGE YOU WRITE? GERMAN? RUSSIAN?". Wij vertellen dat we van nederland kwamen.
Uiteindelijk de bus van 15h15 weer naar Salerno gepakt. Dit keer was de buschauffeur al helemaal zo'n die-hard die letterlijk ieder hoekje en gaatje van de weg kende, dus dat ding scheurde over die weg, echt een dodenrit gewoon! Vooral leuk om de gezichten van die duitse touristen te zien als de bus die ging inhalen op die smalle bergweggetjes. Bij aankomst in Salerno hebben we de treintickets naar Napoli gekocht voor de volgende dag en nog wat treinen gaan spotten:
De Espresso naar Reggio di Calabria
De Intercity van Reggio di Calabria naar Roma Termini die in Salerno optijd aankwam en "opeens" 20 minuten vertraging cadeau kreeg, terwijl het sein op groen stond en geen enkele andere trein te bekennen was.
Metropolitana uit Nocera-Inferiore.
Stoere ETR600 als Frecciargento naar Lecce.
Die avond zijn we nog pizza gaan eten in dezelfde pizzaria als daarvoor. Vervolgens gingen we Thomas nog uitzwaaien in Salerno omdat hij weer naar het hoge noorden moest. Nadat zijn espresso naar Bolzano was vertrokken, wilde we nog niet naar het hostel gaan en gingen we nog wat drinken in de stad en nog een ijsje halen. Uiteindelijk tegen 00h00 kwamen we bij het hostel en sliepen er al een paar mensen, zachtjes in bed gekropen en ook gaan slapen.
Zaterdag 25 juli: VAI VIA E NON DISTURBERE E BUONA NOTTE!
*KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKRRRRRRRRRRRRRRRKRKRKRKKRKRKRKKRKRKRKRKRKKKRKRKRKKRKRKRKRKRKKRKRK*
Stond er een van die engelse meiden 's ochtends vroeg om 07h00 al met irritante plasticzakjes te ritselen en vooral geen poging te doen om stil te zijn. Toen dat gedaan was moest vervolgens de visboer in de straat bevoorraad worden en dat ding met veel geschreeuw en geblèèr in het italiaans op de vroege ochtend... Uiteindelijk iPod in mn oren gestopt en rustig muziekje opgezet. Tegen 10h00 was ik maar eens uit bed gegaan en ben ik m'n spullen bij elkaar gaan zoeken en in gaan pakken, we moesten tegen 11h00 uitchecken... Toen ik druk heen en weer aan het rennen was, kwam de laatst slapende uit bed en dat bleek toch een erg schoon meiske te zijn dat tegenover mij sliep. 
Uiteindelijk tegen 11h00 uitgecheckt en we mochten onze bagage nog even laten liggen. In onze straat kwamen we plots dit prachtige tafereel tegen:
Als we de stad wilde inlopen, knalde Mike plots met z'n teen tegen een stuk ijzer dat uit de grond stak, die wond zag er niet goed uit... Snel een parafarmacia ingelopen, maar die stuurde ons door naar de gewone farmacia en besloten we om terug naar hostel te gaan. Hier hebben ze de wond goed verzorgd, wat heel aardig van hun was! We zijn daarna Salerno ingelopen op zoek naar een cafeetje met airco, omdat het al weer gillend heet geworden was ondertussen. Na anderhalf uur daar te hebben gezeten, besloten we nog één keer langs de pizzaria te gaan en om daarna de spullen te gaan halen om de trein naar Napoli te pakken.
Toen we weer bepakt en bezakt op het station van Salerno aankwamen, bleek de volgende trein naar Napoli pas 40 minuten later te gaan... Oeps! Bagage op bankje neergezet en treinen gaan platen:
Regionale naar Sapri.
ETR460 PLT als Eurostar Italia naar Reggio di Calabria.
Uiteindelijk hadden alle treinen opeens vertraging en gedoe, maar gelukkig konden we met de regionale van 17h12 mee naar Napoli-Centrale die werd gereden met een elektrische Minuetto. 50 minuten later kwamen we aan in Napoli Centrale. Toen we de Piazza Garibaldi op liepen, kwam er gelijk een vent op ons afgerend "IPHONE!!!! HUNDRED EUROS!!!! FROM WHAT COUNTRY IS YOU?", wij dachten van, kijken wat er gebeurd... Wij antwoorden The netherlands, hij heel z'n iPhone laten zien hoe het werkt, hij zegt "YOU WANT BUY? NOW HUNDRED EUROS!!!", wij zeggen "No, it's too high" en lopen weg, hij rent ons achterna "WHAT DO YOU GIVE FOR IT???" wij antwoorden "Twenty euros!" en toen liep hij bijna boos weg.
Uiteindelijk hadden we ons gezet in een pizzaria, maar helaas was de pizza erg slecht. Daarna zijn we weer langs de illegale verkopers terug gelopen over de piazza garibaldi naar Napoli-Centrale. In het station zijn we gewoon ergens gaan zitten en rond kijken wat er zoal gebeurde. Allerlei opmerkelijke mensen passeerde, de schoonmaakploeg reed op karretjes rond en hield de bezem ernaast. Uiteindelijk werd onze Intercity Notte klaargezet naar Udine.
Wij vreesden eerst voor een oude spartaanse couchette, maar gelukkig stond er een couchette Comfort van Trenitalia klaar!
Met +5 vertrok de nachttrein uit Napoli-Centrale en met een bloedgang reed hij Napoli uit. Eerste station, Formia, trein komt met -7 aan! Uiteindelijk kwam de trein in Roma-Tiburtina aan, toen er een oude chagrijnige man 5 keer door de wagon liep, uiteindelijk hoorde hij in onze coupé en had een hele hoogoplopende discussie met de conducteur, uiteindelijk zei hij zoiets als: VAI VIA E NON DISTURBERE E BUONA NOTTE! (Donder op en stoor me niet meer, goede nacht) *BAM* coupédeur dichtgesmeten. Uiteindelijk kwam de conducteur nogmaals langs omdat hij het paspoort en getrouwheidskaart van de beste man moest hebben, toen begon het feest weer van voor af aan, wat ik had opgevangen was dat de conducteur z'n werk niet goed deed OF ZOIETS. Uiteindelijk toen de conducteur weg was, begon de man in het engels tegen ons te vertellen dat wij niets fout hadden gedaan of zo, maar dat de fout bij de conducteur lag en wij ons geen zorgen hoefde te maken. Uiteindelijk was de man benieuwd naar onze afkomst en naar onze reis. Toen hij eenmaal begon te vertellen, bleek hij nog best mee te vallen. Hij was een paar keer in Nederland geweest en reisde tot 10 jaar terug ook altijd heel Europa door en hij snapte ons helemaal dat wij zo'n treinreis maakte.
Uiteindelijk toen de trein over de dirretissima raasde (rijtuigen waren geschikt voor 160 km/h, maar dat ding reed ZEKER minstens 180 km/h, de klapdeuren trilde kij neig!) waren we gaan slapen.
Zondag 26 juli: I GUESS LJUBLJANA WAS THE GREATEST TIME YOU HAVE HAD MY FRIEND HEHEHE!
04h48: Buongiorno! Prossima fermata Venezia-Mestre! Dietro Venezia Santa Lucia! Euh, next station is ze euh Venice-meeestre and than efter venice haupt station! Qui gli biglietti! Here have you tickets!
Spullen bij een gepakt, aangekleed en al snel stonden we in Venezia Santa Lucia, met 20 japanners! Tja euh, daar sta je dan... in Venezia op zondagochtend om 05h20! 
ALLES was dicht. We hebben toen maar bagage op de grond gelegd voor het station en gewoon gaan zitten en kijken hoe de zon op komt.
Tegen 05h45 wilde Mike gaan pinnen, maar alle pinautomaten in de buurt waren over de zijk. Uiteindelijk hadden we toch nog een pinautomaat gevonden die het deed en gingen we daarna ontbijten aan de toog in een cafeetje waar een australiaanse 's ochtends om 06h00 de niet-bijster-slim-uitziende-ober al stond te versieren.
Tegen 07h00 kwam de Shittynightline uit München binnen:
Maar gelukkig komen er ook wél interessante nachttreinen in Venezia :
De nachttrein uit Budapest/Bucuresti/Београд
Uiteindelijk werd de Intercity Notte uit... Lecce?! eraangekoppeld, wtf?
Toen hebben we de regionale naar Venezia-Mestre genomen om proberen met de Cisalpino mee te gaan naar Verona.
EN uit Wien-HBF.
Daar was hij dan, de Cisalpino, maar we mochten alleen mee als we de conducteur €28,- zouden betalen!
We (eigenlijk Mike, maargoed ) besloten om de regionale naar Triëste te pakken, maar het duurde nog even voordat die zou gaan, dus konden we nog wat platen:
Regionale naar Venezia Santa Lucia
Prachtige ETR500AV als Frecciarossa naar Roma.
Oude ETR500MT motorwagens met een zootje overgestickerde intercity plus rijtuigen dat voor een debiele samenstelling zorgde voor de Eurostar City Italia naar Torino!
Intercity naar Napoli.
Palatino uit Paris-Bercy.
Uiteindelijk was onze regionale naar Triëste Centrale binnen gekomen. Een lange saaie rit door de povlakte volgde, dus al snel lag ik verder te slapen. Uiteindeiljk was de laatste 30 kilometer tot Triëste wel heel leuk langs de Adriatische kust en begon het landschap weer te heuvelen.
Speciaal voor onze Fles!
Even snel wat te eten gehaald en weer in de trein terug naar Venezia gaan zitten. Toen we 2 uur later weer in Venezia stonden, besloten we om even naar het San Marco plein te lopen... Onderweg zagen we nog een overzicht van huisnummers:
Uiteindelijk zijn we weer terug naar Venezia Santa Lucia gelopen en hebben we onze bagage opgehaald bij de deposito bagaglio en namen we plaats in de EC Allegro Johann Strauss. In de wagon zaten nog 2 amerikanen die bezig waren met een europa tour, die waren opzich wel aardig, alleen jammer dat ze zo pro-amerika waren en zo neerkeken op de rest van de wereld.
Wederom was het weer een prachtige rit door de alpen:
Bij aankomst in Villach kreeg ik toch wel het idee griezelig dicht bij huis te zijn, maar gelukkig stond er nog een raar uitje gepland: De D-trein naar Београд tot Ljubljana!
D-trein naar Beograd.
Ik in het sloveens rijtuig.
Eurocity uit Београд.
Voor de trein van 5 wagonnen hingen 2 sloveense taurussen die zouden ons door het prachtige landschap lijden:
Na de Karavankentunnel van 8 kilometer, waren we in Slovenië en al snel reden we het station van Jessenice binnen alwaar op het station een groepje erg aantrekkelijke dames iemand stonden uit te zwaaien, dat toch voor een aangenaam welkom zorgde in Slovenië!
De zon ging langzaam onder in het sloveense landschap...
Uiteindelijk kwamen we aan in Ljubljana:
De trein reed daarna verder naar Београд.
Het eerste wat ons opviel was dat de snoep/drankautomaten 2x zo goedkoop waren als bij ons in noordwest europa! Uiteindelijk omdat Mike er op aandrong, hebben de een avondeten gehaald in de Mcdo en hebben we opgegeten op het perron. Halverwege zagen we nog een ICS het station binnenrijden, best lompe dingen... ETR460 maar dan 3 delig.
Later kwam nog de intercity uit Bucuresti aan die vol met backpackers zaten die later ook overstapte op de EN naar München. Even later kwam er nog een sloveense backpacker naar ons toe of we toevallig een sigaretje hadden, maar helaas voor hem, wij roken niet. Hij vroeg waar we heen moesten, ik vertellen dat we naar huis gingen en in Zuid Italia geweest waren, waarop de jongen antwoorde: I GUESS LJUBLJANA WAS THE GREATEST TIME YOU HAVE HAD ON YOUR TRIP MY FRIEND HEHEHE!
En hij zei ons nog gedag en een goede reis. Later zijn we ons gaan verzetten naar het vertrekspoor van onze Euronight naar München.
Sloveense nez-cassé locs. (Dus zelfde designfamilie als NS1600/NS1700/NS1800/BB7200/BB22000/CC6500/CC40100/HLE18)
Uiteindelijk kwam onze Euronight naar München binnen terwijl op het laatste moment het perron opeens stampvol stond met backpackers. Ik en Mike hadden een reservering voor couchetterijtuig, dat werd gereden met kroatische slaaprijtuigen. Die couchettes waren krap maar lekker zacht en we hadden een airco boven onze snuf waardoor het lekker koel was. 1 flinke knal tegen de trein aan en de ÖBB Taurus zat ervoor en voor we het wisten lagen we in een heeeeele diepe slaap.
Maandag 27 juli: *bwèèèhh* "SHHHTTT!" *BWÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈHHHHHHHHH!!!"
*toktok* Gute Morgen, in einer halbe Stunde erreichen wir München-HBF, wir haben eine Verspätung von 40 Minuten. Hier sind Ihre Fahrkarten und Reisepassen!
Gelukkig had de kroatische conducteur ons nog 40 minuten langer laten liggen. Even snel door trein gewandeld, rijtuigen uit Zagreb en Београд, maar geen Bucuresti?! Het zal wel... Even snel aangekleed en gel in haren gesmeerd. Al snel reden we München-HBF binnen.
Onze fijne kroatische couchette rijtuigen.
De ÖBB Taurus met een modern servisch rijtuig erachter.
We hadden nog 20 minuten voor onze ICE naar Berlin vertrok, precies genoeg tijd om even wat ontbijt te halen bij een Bäckerei. Uiteindelijk in onze ICE zat deze nog best vol, snel bagage in rek gegooid en gaan zitten en ontbijten. We reden tussen 180 km/h en 230 km/h over de NBS München-Nürnberg. Na Nürnberg werd het van dat typisch duits heuvelend landschap met van die geweldig vreselijk opgetutte kasteeltjes en kerkjes waar ik spontane gaap-aanvallen van krijg, dus heb ik nog heerlijk verder geslapen tot Saalfeld. Bij Saalfeld kwam Mike op het idee om achter de bestuurder te gaan zitten, maar dat kon helaas maar voor 10 minuten of zo, omdat daarna al de plaatsen gereserveerd waren, jammer maar helaas..!
In Leipzig ging onze ICE keren en reed toen over de Ausbaustrecke verder naar Berlin-HBF. In Berlin-HBF kwam de trein met -5 aan.
Vervolgens hebben we snel wat te eten gehaald in een supermarkt in het station. Ik 2 ham/kaas croissants en een fles 7-up -> €4,- . Mike 2 vanillecroissants, die werden afgescand onder de naam "VANNILLEHOER.", wij schoten in de lach natuurlijk, cassière meteen vragen wat er aan de hand is. Maar zij kon er ook wel om lachen toen ik vertelde wat HOER in het nederlands betekend.
Toen zijn we naar boven gelopen en stond er een Berlin-Warszawa trein:
Vervolgens kwam er eerst nog een ICE-1 richting Stuttgart:
Uiteindelijk onze ICE-2 naar Duisburg. De stoelen van ICE-2 zaten verrassend beter als die van die verlepte ICE-T van München naar Berlin. Vervolgens snelde we over de Ausbaustrecke naar Hannover. Na Hannover ben ik weer in slaap gevallen en rond Dortmund werd ik wakker van een of ander kind dat kijhard liep te schreeuwen en te doen. Vraagt Mike verwonderlijk aan mij "Hoe kun jij in godsnaam een uur slapen als er zo'n kind al een heel uur staat te schreeuwen en te doen?! ". Uiteindelijk bleef dat kind maar door blèren en doen dat ik even stikchagrijnig het rijtuig ben uitgelopen op zoek naar betere plaatsen, maar in ieder wagon zat er wel een te schreeuwen. Uiteindelijk weer terug gaan zitten. Op een gegeven moment was iedereen het zat in het rijtuig, iedereen stond al handgebaren naar elkaar te maken... Maar wat mij wel opviel is dat men in Italia meteen probeert zo'n kind stil te krijgen, maar daar in Duitsland "schreeuw maar lekker verder! Hoe harder hoe leuker! ", lijkt het wel. VERSCHRIKKELIJK! Uiteindelijk was dat kind naar achter gerend en ging op een van de stoelen staan en stond weer te schreeuwen... *Bwèèèh!*, Mike doet een poging: "Sssshhjjttt!!", maar helaas: "BWÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈHHHHHHHHHH!" . Uiteindelijk waren wij HEEL blij toen we in Duisburg uit dat ding mochten. In Duisburg was het koud en het regende, brrr!!! Snel trui uit tas gevist en aangedaan! We moesten 30 minuten wachten op onze ICE naar Nederland. Uiteindelijk kwam die binnen en bleek STAMPvol te zitten, wij waren blij dat we een reservering hadden...
Aangekomen in Arnhem, nam ik afscheid van Mike, omdat hij naar Heemskerk moest en ik naar Breda.
Uitgestapt in Arnhem had ik -natuurlijk- mijn "AANSLUITENDE" trein gemist. Dus maar even wat te eten gehaald en op perron opgegeten. Maar de stoptrein naar Tiel had wel een zéér interessante reisroute vandaag:
Uiteindelijk kwam mijn IC naar Breda binnen, gelukkig niet zo'n vreselijke V-IRM, maar een NS1700 met getrokken ICRm rijtuigen.
Weer in het vertrouwde Brabant...
Uiteindelijk heb ik het op deze reis héél erg naar m'n zin gehad en wil ik ook nog m'n reisgenoot Mike bedanken voor de leuke week die ik met hem heb gehad!
Het is een Interrail van 8048 kilometer geweest.
Wellicht vraag je je nu misschien af, wat heeft de titel te maken met het verslag? Wel... Wij ontdekte op onze Interrail dat bij Trenitalia ALLES MOGELIJK IS, vandaag de italiaanse vertaling ervan! Zoals ook al in het verslag valt te lezen: Afgekeurde rijtuigen in treinen mee sturen, Frecciarossa vrijwel heilig verklaren, treinen die optijd rijden "om niets" 20 minuten vertraging cadeau geven, Dit ook aangezien Italië met dus natuurlijk Trenitalia het reisdoel was van onze Interrail.
Dit maal niet met treinbruno, maar met een andere vriend, Mike. We hadden aanvankelijk gekozen om naar Sicilia te gaan via Marseille, maar door gedonder bij Trenitalia was Sicilia niet haalbaar. Dan maar naar Campania stelde ik voor!
De reis zou dus als volgt verlopen:
Antwerpen - Lille - Marseille - Bordeaux - Paris - Marseille - Nice - Ventimiglia - Milano - Roma - Salerno - Napoli - Venezia - Triëste - Venezia - Villach - Ljubljana - München - Berlin - Duisburg - Arnhem - Breda
Het is niet altijd treingerelateerd, ik zie het immers dan ook als een vakantie-verslag.
Zaterdag 18 juli
De wekker ging af en snel spurte wij ons bed uit, aankleden, koffie drinken en mijn broer's appartement afsluiten om vervolgens naar het station van Antwerpen-Centraal te lopen. Voor in de ochtend was het al aardig warm... We zouden Mike's ouders nog even zien op het station van Antwerpen die ons zouden uitzwaaien, deze stonden al op ons te wachten. Even snel wat te eten gehaald bij de Panos en de trein opgezocht... Onze AM-96 richting Lille-Flandres stond al reeds op het perron. Na afscheid te hebben genomen van Mike's ouders, zetten de trein koers richting Lille. In Lokeren kwam de interrail-veteraan van het forum ook in de trein, treinbruno. Ik had nog chips uit Italia voor meneer liggen uit mei, hij kwam ze maar niet zelf halen in NL.
De trein reed intussen verder naar Lille toe. Aangekomen in Lille-Flandres hadden we gehoopt op een warm welkom van Simone l'Hérault (de franse omroepstem, die heet je altijd welkom op de franse stations bij aankomst: Vous-êtes arrivé à Lille-Flandres, bienvenue à Lille-Flandres! Assuriez-vous d'avoir rien oublié dans le train!), maar we kregen tot onze grote spijt niets te horen!
Ex-Eurostar in Lille-Flandres voor naar Paris-Nord.We zijn toen naar de carrefour gegaan omdat ik en Mike onze scheerspullen vergeten waren... Daarna gingen we naar Lille-Europe, waar onze TGV naar Marseille zou vertrekken.
De geweldige vertaalkunsten in Frankrijk...Uiteindelijk kapte heel het treinaanwijzersysteem er mee op Lille-Europe en werd alles omgeroepen... Toen hoorden we een TGV Duplex binnenrijden zijn we er naartoe gelopen en het bleek onze trein te zijn. We hebben toen afscheid genomen van treinbruno en onze TGV zette koers richting het zuiden. De treinchef heette ons welkom en al snel reden we aan 300 km/h alle hollanders met sleurhutten aan de snelweg voorbij. Eerste halte was Charles de Gaulle TGV alwaar een mooie meid voor zeer aangenaam uitzicht binnen de trein zorgde. De TGV maakte weer snelheid en ging weer remmen voor Marne la Vallée... Daarna kwam voor mij onbekend terrein! Als de TGV Duplex weer flinke hoge snelheid te pakken had, liepen we naar de bar om wat koffie te halen, een zeer opgewekt en vrolijk frans damentje hielp ons en we liepen weer terug naar onze plaats. Intussen werd het landschap bergachtig en begon er mooi uit te zien. Na een tijdje ging de trein vol in de ankers: We naderden Lyon al! Na Lyon ging de TGV op de LGV Méditeranée en dus kwamen we na een tijdje in mediterane streken, alle wolken waren verdwenen en het landschap zonovergoten! Na een paar flinke viaducten en uiteindelijk een lange tunnel kwamen we aan in ons eindpunt: Marseille St. Charles!
Bij het uitstappen viel de warmte nog goed mee, er waaide een flinke mistral maar je voelde de zon wel branden.
In de eerste nacht zouden we in een Ibis Hotel slapen bij Aéroport Marseille-Provence omdat alles vol zat in het centrum, maar de trein naar de aéroport ging pas na anderhalfuur... Dus even fotos kunnen maken:
TGV Duplex uit Paris.
Het prachtige station van Marseille St. Charles
De stad op een heuvel, zonovergoten!Vervolgens zagen we op een scherm de Thalys uit Amsterdam die we ooit aanvankelijk wilde pakken.... Met +05h00!!! Dus die konden we mooi nog zien...
En daar kwam de "THALYS":
Vervolgens vertrok onze trein naar de Aéroport. Een getrokken ICTER met oude corail rijtuigen die best druk was.
De ICTER naar Béziers bij Aéroport Marseille-Provence.We wilden toen naar ons IBIS gaan lopen, maar zagen dat het nog best ver weg was... Er reed een bus, maar die beweerde niet bij het Ibis te komen, dus gingen we toch maar lopen... Over een kruispunt van de provinciale snelweg...
Uiteindelijk ingecheckt, bagage op kamer gelegd en naar het Courtepaille restaurant gegaan, omdat er geen andere mogelijkheden waren om te eten in die buurt. Het eten viel niet echt in de smaak en ook het toetje viel zwaar tegen. Daarna maar weer naar kamer gegaan, gedoucht en nog een zeer voorspelbare film zitten kijken.
We zijn daarna gaan slapen...Zondag 19 juli: Marseille
Rond 10h00 waren we beide wakker geworden na een nachtje heerlijk te hebben geslapen. Even de spullen bij elkaar gepakt en lift naar beneden gepakt voor te gaan ontbijten, komen we beneden, bleken we te laat te zijn voor ontbijt.
Uiteindelijk kregen we nog ontbijt mee om op de kamer te eten.Tegen 11h30 pakten we de navette naar de airport om daar met de bus naar Marseille te gaan, maar tot onze grote vreugde mochten we eerst een half uur in de rij staan in de blakende zon. Uiteindelijk hadden we een ticket en pakten we de bus. Het busritje was wel aardig en een klein half uurtje later en €8,50 armer stonden we voor Marseille St. Charles. Even snel naar binnen gelopen en nog wat treinen gespot:
Hier wilden we nog even een cabinefoto van hebben:
De bestuurder wilde graag eens weten hoe dat zat met hetzelfde model locomotief in Nederland, dat heb ik deze beste meneer even uitgelegd en bedankt voor de foto. We gingen toen inchecken in Hostel Vertigo vlakbij het St. Charles station. De kamer moesten we delen met een koreaan en een braziliaanse, maar de kamers waren heel ruim en gezellig en voorzien van goede douche en toilet.
Omdat het middaguur was, gingen we iets halen voor middageten, maar omdat het zondag was en de "gewone wijken" dicht waren, gingen we naar les arabs (ofwel: de arabieren). Hier hadden we wat te eten en te drinken gehaald en daarna wilde we een rondje met de tram gaan doen. We hadden toen een dagkaart voor de RTM gekocht en een stukje op en neer gegaan met de tram.
Daarna zijn we met de metro ook nog wat gaan touren richting de haven. Alwaar we zeer interessante bordjes tegen kwamen waar ik toch mee op de foto wilde:
De metro die we daarna hadden, kapte er in de tunnel mee... De andere mensen reageerde wat lacherig en 2 gingen er toen maar een sigaretje met hollands gras opsteken. Uiteindelijk deed de metro het weer en gingen we naar St. Charles toe. Toen kwamen we op het idee om even een kijkje bij het strand te nemen en dus pakte we de bus deze kant op. Het stadsstrand van Les Catalans was klein en zeer druk, het zeewater zelf was heel koud en we kregen al snel weer zin om richting het centrum te gaan.Die avond gingen we eten bij de arabieren: Mitraillette met chich kébab met veel sla en drinken voor €3,- en het smaakte heerlijk in tegenstelling tot het eten van het Ibis!
In de avond nog even geinternet in een internetcafé en wederom naar het St. Charles gegaan voor de Corail Lunéa te spotten:
Corail Lunéa met autorijtuigen!
Corail Lunéa richting Luxembourg met een Sybic ervoor!
Nez-cassé die richting Marseille-Blancarde rijd.We zijn daarna weer naar het hostel gegaan omdat we de volgende ochtend er vroeg uit moesten...
Maandag 20 juli: Tour de France!
Tour de France? Ja u leest dit goed! Niet dat we de wielertour gingen opzoeken, maar we gingen onze eigen tour houden omdat we een Interrail dag overhadden: Marseille - Bordeaux - Paris - Marseille!
De wekker ging om 05h45, een half uurtje later zou onze Corail Téoz richting Bordeaux vertrekken. Snel ons boeltje bij een gepakt en naar St. Charles gelopen. Daar even snel wat voor ontbijt gehaald en gewacht op het perron op onze Téoz die maar niet kwam... Uiteindelijk kwam er met +20 een gewone sleep Corail rijtuigen binnen, die als Corail Téoz vervangtrein moest dienen.
Omdat de rijtuignummers van de corail rijtuigen niet correspondeerde met de aangegeven volgorde, stond er een man allemaal moeilijk te doen over dat er iemand op zn plaats zat, uiteindelijk net voordat ik er iets van wilde zeggen, droop hij af en liep weg... Intussen maakte de Corail "Téoz" snelheid naar 160 km/h en reed na een tijdje door de franse woestijn: "Le crau". Dit festijn was snel afgelopen en hij sloeg in Tarascon af richting Nîmes. Uiteindelijk in Montpellier had de trein +25 en zou onze overstap in Bordeaux dus niet haalbaar zijn. Toen de trein vaart maakte richting Toulouse hebben we de conducteur opgezocht, deze zou contact op gaan nemen met SNCF Bordeaux en verwachtte dat de vertraging deels zou worden ingehaald. In Toulouse bleek dit echter niet het geval te zijn. Hier kwamen nog meer mensen die dezelfde overstap zouden hebben en ging men "IETS" regelen bij SNCF. Bij aankomst in Bordeaux was de TGV helaas vertrokken... Snel naar de échange minute automaat gelopen, maar die liep moeilijk te doen, grom! Toen naar het loket gegaan en ik had de zin nog niet eens uitgesproken over de Téoz en we kregen al tickets in onze handen gedrukt voor een TGV die er na zou rijden... Intussen stond ik bij de automaat de andere tickets naar Marseille te wisselen en riep Mike opeens "Sander!!! Kijk dan!!! 1e klas!!! ". En inderdaad, we hadden 1e klasse tickets gekregen van de SNCF op de TGV van Bordeaux naar Paris! Omdat we nog anderhalfuur hadden, zijn we het centrum ingelopen om een baguette te gaan eten, al snel zaten we in een franse bakkerij met een zeer vrolijk opgewekt vrouwtje die ons graag hielp met het beleggen van een baguette.
Toen het eten op was, zijn we weer terug naar het station gelopen. Hier kwamen nog wat TGV's langs maar eentje vind ik zéker het vermelden waard aangezien ik daar 5 jaar naar op zoek was...
De oude record TGV die 515,3 km/h heeft gehaald! Uiteindelijk stond onze TGV al snel gereed en namen we plaats in onze 1e klas zetels, hier kwamen we ook nog de andere reizigers uit de Corail Téoz tegen die de vorige TGV ook hadden gemist, die ook zeer verheugd waren met hun 1e klas tickets.
Uiteindelijk vertrok onze TGV met +30 richting Paris. Na de Garonne over te hebben gestoken, verhoogde de snelheid naar 220 km/h op de klassieke lijn (aan 1,5 kV, en de NS maar beweren dat 160 km/h al bijna onmogelijk is aan 1,5 kV ).
Het 1e klasse interieur.Na een stop in Angoulême, Poitiers en Saint-Pierre-des-Corps, reden we de LGV Atlantique op en verhoogde de snelheid naar 300 kmh, het blijft indrukwekkend die hoge snelheid!
In Paris aangekomen, liepen we direct richting de metro om van het gare Montparnasse naar het gare de Lyon te gaan voor onze TGV naar Marseille. Eerst met metro 4 naar Châtelet, die stampvol zat. Wij hadden uiteindelijk nog wel een zitplaatsje en om ons heen zat een zooitje roemenen, even een praatje mee gemaakt en 1 bleek er ooit in Düsseldorf te hebben gewoont en goed duits te spreken, maar hij vond het daar niets en is uiteindelijk terug naar Roemenië gegaan. In Châtelet zijn we overgestapt op metro 14, de volautomatische lijn. Ook deze zat stampvol.
Uiteindelijk in gare de Lyon snel even wat foto's gemaakt:
TGV Duplex cabineNog even iets te eten gehaald en plaatsgenomen in TGV zetels. Langzaam kwam de TGV in beweging en na wat tunnels reden we 5 minuten later alweer buiten Paris door het platteland over de LGV lijn om te versnellen naar 300 km/h!
In de schemering reden wij aan volle snelheid door Frankrijk heen.
Na een stop in Avignon TGV en Aix-en-Provence TGV, 3 uurtjes later als dat we vertrokken in Paris, stonden we, 880 kilometer verderop, in Marseille Saint Charles terug. Intussen stond onze TER voor de volgende dag al aangegeven:
Ook stond deze klaar op het perron:
We zijn daarna weer naar het hostel gelopen en heel snel ons bed in...Dinsdag 21 juli: Per Bella Italia!
Om een te vroeg uur rinkelde onze wekker al, snel even aangekleed, zooi ingepakt en uitgecheckt en naar het station gelopen. Snel wat koffie en croissants gehaald en plaatsgenomen in de ICTER naar Nice-Ville. Na het ontbijt te hebben opgegeten, was ik een kwartiertje later weer in slaap gevallen. Omstreeks Toulon weer even wakker geworden en nog wat van het station gezien, maar vlak er na weer verder geslapen. Hier en daar nog iets van een stationnetje gezien, maar pas na Cannes werd ik echt goed wakker. Al snel arriveerde we in Nice-Ville. Omdat we geen zin hadden in die vreselijke stad en verlangde naar échte koffie, pakten we de TER naar Ventimiglia. Dit was zoals altijd weer een leuk ritje langs de kustlijn. Toen we de grens waren gepasseerd, begon het gedonder vrijwel meteen: Trein mocht Ventimiglia niet binnen! Uiteindelijk na een minuutje of 10 mocht hij toch doorrijden. Meteen uit het station gelopen en op terras gaan zitten en latte macchiato besteld.
Ondertussen stond de italiaanse polizia al vroeg een pint te drinken in het café, maar ze hadden het erg gezellig!Toen we betaald hadden, hebben we alvast een lunch gehaald bij de italiaanse bakker en natuurlijk even een ijsje gehaald bij de ijssalon!
Dit hebben we toen op het perron van Ventimiglia opgegeten:
TER 2N Monégasque Intussen werd onze EC klaargezet in Ventimiglia, eigenlijk zou hij in Nice vertrekken, maar Trenitalia had geen zin om al in Frankrijk te beginnen met de EC vandaag...
Met een stoere E444R locomotief ervoor, kwam de trein in beweging richting Bordighera. Na Bordighera hadden we een prachtige rit langs zee verwacht, maar integendeel! De trein reed een tunnel in en versnelde richting 200 km/h! Daarna stopte de trein snel in San Remo en Imperia, maar gelukkig kwam daarna het stuk langs zee! Intussen waren er ook nog 2 amerikanen in de coupé gekomen die bezig waren met een tour door Europa en waren begonnen in Moskou! Uiteindelijk uit moeheid weer in slaap gevallen maar al snel werd ik wakker *RINKELRINKELRINKEL*, wat is dat nu weer? Kwam er een cateringwagentje langs dat er uitzag als een rolstoel en de kassa was er omheen getaped!
Uiteindelijk weer in slaap gevallen en in Genova nog even naar buiten gekeken waar men een flinke haven had. Het eerste stukje na Genova richting Voghera was wel spectaculair door de bergen, maar al snel reden we door die verrekte po-vlakte en viel iedereen weer in slaap. Tegen 14h40 werd ik weer wakker, we waren bijna in Milano-Centrale!
Bij aankomst bleek het station van Milano-Centrale 1 grote sauna te zijn.
We hebben ons maar gewoon op het perron gezet en gewacht op onze Frecciarossa richting Roma. Tegen 16h00 stond deze gereed en zaten we er in, de trein leek stampvol te zitten! Toen uiteindelijk de trein reed en Mike naar het toilet liep, bleek alleen onze wagon vol te zitten en de rest van de trein LEEG! Naast ons zat een overmodebewustkoppel dat opeens de koffers op tafel zette en ging doorzoeken, koffer 1, koffer 2, koffer 3, koffer 4, intussen waren ik en Mike zeer benieuwd waar die naar op zoek waren!
Uiteindelijk pakte ze weer koffer 1 en ze hadden gevonden wat ze zochten... 2 puzzelboekjes. Om daar nou heel de trein voor overhoop te halen? Intussen reed de Frecciarossa met 300 km/h door de povlakte langs de hollandse auto's met sleurhutten. Toch maar even door de trein gaan lopen:
In Bologna stonden we nog even stil, maar al snel konden we het station passeren. Na een prachtige rit door Emilia Romagna reden we de dirretissima op richting Roma en verhoogde de snelheid naar 250 km/h.
Ik genietend van het toscaanse landschap...Tegen 19h45 arriveerde we in Roma-Termini waar het een heerlijk weer was! We wilden meteen naar Hostel Pink Floyd lopen, maar konden het maar niet vinden. Uiteindelijk gevraagd in de straat, werden we van de ene naar de andere gestuurd en uiteindelijk bleek het dat we bij de check in moesten zijn van Hotel Hollywood.
We kregen een sleuteltje en een beschrijving... In een krakkemikkerig liftje gingen we naar boven in een hoog, oud gebouw. Boven aangekomen draaide ik het slot open van het kamertje en stapten we in een prachtig kamertje met 4 bedden, airco, tv en goede douche en toilet. Snel ons geïnstalleerd en weer naar buiten gegaan om wat te eten gaan halen. Na iets te hebben gegeten, pakten we metro B naar het Colloseum.
Na veel foto's gemaakt te hebben en rond te hebben gelopen, wilde we naar Roma Termini om nog wat nachttreinen te zien:
De Espresso naar Palermo met allerlei afgekeurde zitrijtuigen en oude spartaanse couchetterijtuigen. Daarna zijn we terug naar ons hostel gegaan, gedoucht en gaan slapen.
Woensdag 22 juli: Grazie Roma!
De wekker ging af van onze kamergenoten, het was al 09h00! Snel ons boeltje bijeengepakt en naar Roma Termini gelopen naar de Autogrill om te gaan ontbijten! Onder het genot van zéér goede cappuccino en 2 vanille croissants zaten we alle chaos eens te bekijken op het station... Uiteindelijk toen alles op was, hebben we een dagkaart van het stadsverkeer van Roma gekocht en hebben we de metro naar het Colloseum gepakt, omdat we daar met de tram wilde rijden. Maar bij aankomst bij het Colloseum bleek de tram te zijn vervangen door een bus!
Toen maar de metro richting Spagna gepakt en daar geflanneerd door de "dure winkelbuurt". Na wat water te hebben gekocht zijn we naar de Trevi fontijn gegaan:
Toen de bus naar Roma-Tiburtina gepakt, maar er bij Termini uitgesprongen omdat we de Vivalto trein naar San Pietro wilde pakken. Helaas ging deze pas na 30 minuten... Even opgewacht en toen plaatsgenomen in die BLOEDhete Vivalto:
Uiteindelijk rond het uur van vertrek, liep de machinist een paar keer de panto op en neer te halen en airco uit en aan te zetten, maar er kwam geen beweging in dat ding! Uiteindelijk bleek de trein uit te vallen en kon iedereen met de andere regionale naar Civitavecchia, maar die zat STAMPvol en kozen we ervoor metro A met airco te pakken. Aangekomen bij San Pietro gingen we een pizza-cafetaria in, wat blijkbaar de beste van heel Italia bleek te zijn (de muren hingen vol met diploma's, oorkondes en prijzen), maar dat was ook goed te smaken, die pizza was zaaalig!Bij Vaticaanstad aangekomen in de rij aangesloten voor de Sint Pieters Basiliek te kunnen bezichtigen. Na controlepoortjes waren we dan in Vaticaanstad en zagen we de zwitserse garde staan:
Het alom bekende plein van TV.De basiliek zelf was weer zeer mooi, maar het was er vreselijk druk...
Uiteindelijk maar weer naar het Trenitalia station van San Pietro gelopen.
De Sea-train van Roma San Pietro naar Civitavecchia strandUiteindelijk hadden we een regionale treno alta frequenze tot Roma-Ostiense en moesten we daar overstappen op metro B:
Een stelletje van metro B vol graffiti.In termini nog even wat treinen gespot:
Een prachtig lang ETR500AV stel van de FrecciarossaWe zijn toen weer naar het hostel gelopen om even op te frissen, Mike pakte een douche en ik moest even snel wat ondergoed gaan kopen.
Op termini zelf waren er alleen maar hondsdure merkwinkels dus kon ik het echt niet laten om even langs de perrons te lopen:
Een prachtig ETR600 stel voor de Frecciargento naar Lecce.Uiteindelijk in de UPIM (italiaanse versie van V&D of HEMA) ondergoed gevonden.
Daarna weer terug naar hostel gegaan om samen met Mike terug richting San Pietro te gaan om naar een pizzaria te gaan. Daar hadden we ons gezet in een pizza restaurant waar de pizza nog redelijk goed smaakte. Vervolgens metro richting Termini gepakt omdat we nog wat nachttreinen wilde zien:
Daarna weer naar hostel gegaan en gaan slapen.Donderdag 23 juli: BIRRI, PANNINI, AQUA MINERAAAAAAAAAALI! CAFÈ? BIRRI, PANNINI, COCA, CAFÈ!
's Ochtends ging onze wekker af rond 09h00, alles opgeruimt, spullen ingepakt en uitgecheckt bij hotel hollywood. Wederom ontbeten bij de Autogrill. We hadden de Intercity naar Siracusa tot Salerno, maar deze had geen zin om optijd te rijden vandaag... In plaats van 11h28 reed onze intercity uiteindelijk tegen 12h00 weg uit Roma-Termini richting Napoli. Toen de trein eenmaal vaart had, ging het rijtuigdeur open en liep er een vent met 2 emmers door de trein:
BIRRI, PANNINI, AQUA MINERAAAAAAAAAALI! CAFÈ? BIRRI, PANNINI, COCA, CAFÈ! BIRRI, PANNINI, AQUA MINERAAAAAAAAAALI! CAFÈ? BIRRI, PANNINI, COCA, CAFÈ!
Een illegale verkoper!
Uiteindelijk volgde er nog 2...Na Latina werd het landschap opeens heel mooi en zaten ik en Mike vastgeklampt aan het raam. Uiteindelijk kwam de trein in Napoli-Centrale aan, waar een locwissel zou plaats gaan vinden. Net als een heleboel andere mensen, maakte we gebruik van de locwisseltijd en gingen we even op het perron staan. In tegenstelling tot het heerlijke weer in Roma, was het in Napoli heel warm en zéér vochtig...
Na 5 minuten gingen we weer in de trein zitten en kwamen er weer 5 nieuwe illegale verkopers door de trein! Dit keer met waaiers voor €1,- en flesjes kraantjeswater (Hoe wisten wij dat? Omdat mineraalwater normaal niet verkocht word in een cola flesje met blauwe dop erop en verbroken zegeling. ). Na Napoli-Centrale, reed de trein de hogesnelheidslijn naar Salerno op en reden we langs de prachtige Vesuvius vulkaan. Met een snelheid rond de 180 à 200 km/h reed onze intercity in volle vaart verder naar Salerno... Na een lange tunnel kwam de trein dan aan in Salerno. In Salerno was het wederom vreselijk warm en heel vochtig waardoor het echt KLEF was. Bepakt en bezakt pakte ik het kaartje erbij van de jeugdherberg en bleek dat we nog een eind moesten lopen... Fijn!20 minuten later stonden we helemaal bezweet en uitgeput bij de receptie van het hostel, we kregen allerlei foldertjes toegestopt en de sleutels van onze kamer en kasten. Echter, het hostel viel een beetje zwaar tegen na Roma! We sliepen met ongeveer 10 mensen op 1 kamer, maar gelukkig had iedereen z'n eigen kast (Die van mij was 2x zo groot als die van de rest van de kamergenoten, muhahaha!
) en ruimte voor zichzelf. Helaas bleken toiletbrillen te duur te zijn in Zuid Italia en de douches was ook 1 grote ruimte.Uiteindelijk na ons geïnstalleerd te hebben, liepen we richting de haven, vrijwel in stilte, door de moeheid, kleine tegenslag en vreselijke weersomstandigheid. Bij de haven bleek de boot naar Capri €32,- te kosten, wat wij net iets te veel vonden voor een dagtrip. Dus toen waren we via het centrum terug gelopen en ontdekte we een zéér goede ijssalon!
Na een ijsje te hebben gehaald, liepen we terug naar het hostel. In het hostel maakte we kennis met een kamergenoot die uit Noord-Zweden kwam. Die was bezig met een trip door Europa en deed af en toe aan hiking door de bergen. We zijn toen samen met hem op zoek gegaan naar een plaats om te dineren, uiteindelijk zaten we -wederom- in een pizzaria. Toen we aan het eten waren, kwam er plots een slinger van mensen in zwarte kostuums aan, die op een snake-manier om iedereen heen liepen, iedereen was stomverbaasd wat er gebeurde! Wij volgde ze richting het plein en daar stonden ze allemaal elkaar te immiteren. Een zeer komisch gezicht... Die Zweedse jongen had mij en Mike aangeraden om de volgende dag naar Amalfi te gaan, hij had enkele foto's laten zien en we waren toch wel onder de indruk. We hebben toen een buskaartje gekocht bij het station en zijn daarna naar het hostel gegaan en 's avonds nog wat bijgepraat.Donderdag 24 juli: "WHERE IS YOU FROM? WHAT IS THAT LANGUAGE YOU WRITE? GERMAN? RUSSIAN?"
De wekker ging om 07h30 en op de tenen aangekleed en spullen bijeengepakt, zodat niemand wakker werd, Mike en Thomas (de zweedse jongen) waren ook al wakker.
We zijn toen tegen 08h00 naar de supermarkt gegaan om wat ontbijt te halen. Uiteindelijk hebben we dit opgegeten bij de brug over de rivier en verder gepraat met Thomas, hij ging ook mee naar Amalfi, want hij had de dag ervoor z'n tas met kleren laten liggen in Amalfi. Maar ik en Mike kregen al het idee dat hij heel erg verstrooid was, want hij was ook al vergeten z'n gsm uit zn zwembroek te halen toen hij ging zwemmen in de zee.
Uiteindelijk hadden we de bus van 09h05 die stampvol zat en dus mochten we staan. Intussen waren we Salerno uit en ging de buschauffeur als een gek over het smalle bergweggetje, gelukkig hadden ik, Mike en Thomas al snel een zitplaats. Halverwege begon Mike zich niet goede voelen, hij kreeg last van wagenziekte. Maar om eerlijk te zijn kreeg ik het de laatste 10 minuten ook erg benauwd... Bij aankomst in Amalfi ging Thomas direct opzoek naar z'n tas en hadden we een tijd afgesproken dat we hem weer zouden treffen. Ik en Mike zaten ondertussen op een terrasje wat te drinken tussen de Amalfitaanse opaatjes die aan het kaarten waren en pogingen aan het ondernemen waren om franse chansons te zingen, maar geen frans konden. Uiteindelijk kwam Thomas al weer aanzetten, z'n tas was per misverstand naar Salerno gestuurd naar het busbedrijf. Ik en Mike vroegen om de rekening en wilden vervolgens van ons kleingeld af:
Daarna zijn we met Thomas Amalfi stukje ingelopen:
Het stadje zelf was prachtig en ik en Mike hadden kaartjes gekocht om te versturen, hij eentje voor naar thuis, ik ook eentje voor naar thuis en eentje voor naar een vriendin. Nadat we deze gepost hadden, vonden we het veelste warm om iets te gaan doen en zijn we in een café met airco gaan zitten en iets drinken en heel veel gepraat en dagnota bijgewerkt. Toen de ober langsliep was hij erg benieuwd wat voor taal wij spraken en raakte al helemaal het spoorbijster toen hij mij iets zag opschrijven in het cyrillisch. "WHERE IS YOU FROM? WHAT IS THAT LANGUAGE YOU WRITE? GERMAN? RUSSIAN?". Wij vertellen dat we van nederland kwamen. Uiteindelijk de bus van 15h15 weer naar Salerno gepakt. Dit keer was de buschauffeur al helemaal zo'n die-hard die letterlijk ieder hoekje en gaatje van de weg kende, dus dat ding scheurde over die weg, echt een dodenrit gewoon!
Vooral leuk om de gezichten van die duitse touristen te zien als de bus die ging inhalen op die smalle bergweggetjes. Bij aankomst in Salerno hebben we de treintickets naar Napoli gekocht voor de volgende dag en nog wat treinen gaan spotten:
De Espresso naar Reggio di Calabria
De Intercity van Reggio di Calabria naar Roma Termini die in Salerno optijd aankwam en "opeens" 20 minuten vertraging cadeau kreeg, terwijl het sein op groen stond en geen enkele andere trein te bekennen was.
Metropolitana uit Nocera-Inferiore.
Stoere ETR600 als Frecciargento naar Lecce.Die avond zijn we nog pizza gaan eten in dezelfde pizzaria als daarvoor. Vervolgens gingen we Thomas nog uitzwaaien in Salerno omdat hij weer naar het hoge noorden moest. Nadat zijn espresso naar Bolzano was vertrokken, wilde we nog niet naar het hostel gaan en gingen we nog wat drinken in de stad en nog een ijsje halen. Uiteindelijk tegen 00h00 kwamen we bij het hostel en sliepen er al een paar mensen, zachtjes in bed gekropen en ook gaan slapen.
Zaterdag 25 juli: VAI VIA E NON DISTURBERE E BUONA NOTTE!
*KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKRRRRRRRRRRRRRRRKRKRKRKKRKRKRKKRKRKRKRKRKKKRKRKRKKRKRKRKRKRKKRKRK*
Stond er een van die engelse meiden 's ochtends vroeg om 07h00 al met irritante plasticzakjes te ritselen en vooral geen poging te doen om stil te zijn.
Toen dat gedaan was moest vervolgens de visboer in de straat bevoorraad worden en dat ding met veel geschreeuw en geblèèr in het italiaans op de vroege ochtend... Uiteindelijk iPod in mn oren gestopt en rustig muziekje opgezet. Tegen 10h00 was ik maar eens uit bed gegaan en ben ik m'n spullen bij elkaar gaan zoeken en in gaan pakken, we moesten tegen 11h00 uitchecken... Toen ik druk heen en weer aan het rennen was, kwam de laatst slapende uit bed en dat bleek toch een erg schoon meiske te zijn dat tegenover mij sliep. Uiteindelijk tegen 11h00 uitgecheckt en we mochten onze bagage nog even laten liggen. In onze straat kwamen we plots dit prachtige tafereel tegen:
Als we de stad wilde inlopen, knalde Mike plots met z'n teen tegen een stuk ijzer dat uit de grond stak, die wond zag er niet goed uit... Snel een parafarmacia ingelopen, maar die stuurde ons door naar de gewone farmacia en besloten we om terug naar hostel te gaan. Hier hebben ze de wond goed verzorgd, wat heel aardig van hun was! We zijn daarna Salerno ingelopen op zoek naar een cafeetje met airco, omdat het al weer gillend heet geworden was ondertussen. Na anderhalf uur daar te hebben gezeten, besloten we nog één keer langs de pizzaria te gaan en om daarna de spullen te gaan halen om de trein naar Napoli te pakken.Toen we weer bepakt en bezakt op het station van Salerno aankwamen, bleek de volgende trein naar Napoli pas 40 minuten later te gaan... Oeps!
Bagage op bankje neergezet en treinen gaan platen:
Regionale naar Sapri.
ETR460 PLT als Eurostar Italia naar Reggio di Calabria.Uiteindelijk hadden alle treinen opeens vertraging en gedoe, maar gelukkig konden we met de regionale van 17h12 mee naar Napoli-Centrale die werd gereden met een elektrische Minuetto. 50 minuten later kwamen we aan in Napoli Centrale. Toen we de Piazza Garibaldi op liepen, kwam er gelijk een vent op ons afgerend "IPHONE!!!! HUNDRED EUROS!!!! FROM WHAT COUNTRY IS YOU?", wij dachten van, kijken wat er gebeurd... Wij antwoorden The netherlands, hij heel z'n iPhone laten zien hoe het werkt, hij zegt "YOU WANT BUY? NOW HUNDRED EUROS!!!", wij zeggen "No, it's too high" en lopen weg, hij rent ons achterna "WHAT DO YOU GIVE FOR IT???" wij antwoorden "Twenty euros!" en toen liep hij bijna boos weg.
Uiteindelijk hadden we ons gezet in een pizzaria, maar helaas was de pizza erg slecht. Daarna zijn we weer langs de illegale verkopers terug gelopen over de piazza garibaldi naar Napoli-Centrale. In het station zijn we gewoon ergens gaan zitten en rond kijken wat er zoal gebeurde. Allerlei opmerkelijke mensen passeerde, de schoonmaakploeg reed op karretjes rond en hield de bezem ernaast.
Uiteindelijk werd onze Intercity Notte klaargezet naar Udine.
Wij vreesden eerst voor een oude spartaanse couchette, maar gelukkig stond er een couchette Comfort van Trenitalia klaar! Met +5 vertrok de nachttrein uit Napoli-Centrale en met een bloedgang reed hij Napoli uit. Eerste station, Formia, trein komt met -7 aan!
Uiteindelijk kwam de trein in Roma-Tiburtina aan, toen er een oude chagrijnige man 5 keer door de wagon liep, uiteindelijk hoorde hij in onze coupé en had een hele hoogoplopende discussie met de conducteur, uiteindelijk zei hij zoiets als: VAI VIA E NON DISTURBERE E BUONA NOTTE! (Donder op en stoor me niet meer, goede nacht) *BAM* coupédeur dichtgesmeten. Uiteindelijk kwam de conducteur nogmaals langs omdat hij het paspoort en getrouwheidskaart van de beste man moest hebben, toen begon het feest weer van voor af aan, wat ik had opgevangen was dat de conducteur z'n werk niet goed deed OF ZOIETS. Uiteindelijk toen de conducteur weg was, begon de man in het engels tegen ons te vertellen dat wij niets fout hadden gedaan of zo, maar dat de fout bij de conducteur lag en wij ons geen zorgen hoefde te maken. Uiteindelijk was de man benieuwd naar onze afkomst en naar onze reis. Toen hij eenmaal begon te vertellen, bleek hij nog best mee te vallen. Hij was een paar keer in Nederland geweest en reisde tot 10 jaar terug ook altijd heel Europa door en hij snapte ons helemaal dat wij zo'n treinreis maakte.Uiteindelijk toen de trein over de dirretissima raasde (rijtuigen waren geschikt voor 160 km/h, maar dat ding reed ZEKER minstens 180 km/h, de klapdeuren trilde kij neig!) waren we gaan slapen.
Zondag 26 juli: I GUESS LJUBLJANA WAS THE GREATEST TIME YOU HAVE HAD MY FRIEND HEHEHE! 04h48: Buongiorno! Prossima fermata Venezia-Mestre! Dietro Venezia Santa Lucia! Euh, next station is ze euh Venice-meeestre and than efter venice haupt station! Qui gli biglietti! Here have you tickets!
Spullen bij een gepakt, aangekleed en al snel stonden we in Venezia Santa Lucia, met 20 japanners!
Tja euh, daar sta je dan... in Venezia op zondagochtend om 05h20! ALLES was dicht. We hebben toen maar bagage op de grond gelegd voor het station en gewoon gaan zitten en kijken hoe de zon op komt.
Tegen 05h45 wilde Mike gaan pinnen, maar alle pinautomaten in de buurt waren over de zijk. Uiteindelijk hadden we toch nog een pinautomaat gevonden die het deed en gingen we daarna ontbijten aan de toog in een cafeetje waar een australiaanse 's ochtends om 06h00 de niet-bijster-slim-uitziende-ober al stond te versieren. Tegen 07h00 kwam de Shittynightline uit München binnen:
Maar gelukkig komen er ook wél interessante nachttreinen in Venezia :
De nachttrein uit Budapest/Bucuresti/Београд
Uiteindelijk werd de Intercity Notte uit... Lecce?! eraangekoppeld, wtf?
Toen hebben we de regionale naar Venezia-Mestre genomen om proberen met de Cisalpino mee te gaan naar Verona.
EN uit Wien-HBF.
Daar was hij dan, de Cisalpino, maar we mochten alleen mee als we de conducteur €28,- zouden betalen! We (eigenlijk Mike, maargoed
) besloten om de regionale naar Triëste te pakken, maar het duurde nog even voordat die zou gaan, dus konden we nog wat platen:
Regionale naar Venezia Santa Lucia
Prachtige ETR500AV als Frecciarossa naar Roma.
Oude ETR500MT motorwagens met een zootje overgestickerde intercity plus rijtuigen dat voor een debiele samenstelling zorgde voor de Eurostar City Italia naar Torino!
Intercity naar Napoli.
Palatino uit Paris-Bercy.Uiteindelijk was onze regionale naar Triëste Centrale binnen gekomen. Een lange saaie rit door de povlakte volgde, dus al snel lag ik verder te slapen. Uiteindeiljk was de laatste 30 kilometer tot Triëste wel heel leuk langs de Adriatische kust en begon het landschap weer te heuvelen.
Speciaal voor onze Fles! Even snel wat te eten gehaald en weer in de trein terug naar Venezia gaan zitten. Toen we 2 uur later weer in Venezia stonden, besloten we om even naar het San Marco plein te lopen... Onderweg zagen we nog een overzicht van huisnummers:
Uiteindelijk zijn we weer terug naar Venezia Santa Lucia gelopen en hebben we onze bagage opgehaald bij de deposito bagaglio en namen we plaats in de EC Allegro Johann Strauss. In de wagon zaten nog 2 amerikanen die bezig waren met een europa tour, die waren opzich wel aardig, alleen jammer dat ze zo pro-amerika waren en zo neerkeken op de rest van de wereld. Wederom was het weer een prachtige rit door de alpen:
Bij aankomst in Villach kreeg ik toch wel het idee griezelig dicht bij huis te zijn, maar gelukkig stond er nog een raar uitje gepland: De D-trein naar Београд tot Ljubljana!
D-trein naar Beograd.
Ik in het sloveens rijtuig.
Eurocity uit Београд.Voor de trein van 5 wagonnen hingen 2 sloveense taurussen die zouden ons door het prachtige landschap lijden:
Na de Karavankentunnel van 8 kilometer, waren we in Slovenië en al snel reden we het station van Jessenice binnen alwaar op het station een groepje erg aantrekkelijke dames iemand stonden uit te zwaaien, dat toch voor een aangenaam welkom zorgde in Slovenië!
De zon ging langzaam onder in het sloveense landschap...Uiteindelijk kwamen we aan in Ljubljana:
De trein reed daarna verder naar Београд.Het eerste wat ons opviel was dat de snoep/drankautomaten 2x zo goedkoop waren als bij ons in noordwest europa!
Uiteindelijk omdat Mike er op aandrong, hebben de een avondeten gehaald in de Mcdo en hebben we opgegeten op het perron. Halverwege zagen we nog een ICS het station binnenrijden, best lompe dingen... ETR460 maar dan 3 delig. Later kwam nog de intercity uit Bucuresti aan die vol met backpackers zaten die later ook overstapte op de EN naar München. Even later kwam er nog een sloveense backpacker naar ons toe of we toevallig een sigaretje hadden, maar helaas voor hem, wij roken niet. Hij vroeg waar we heen moesten, ik vertellen dat we naar huis gingen en in Zuid Italia geweest waren, waarop de jongen antwoorde: I GUESS LJUBLJANA WAS THE GREATEST TIME YOU HAVE HAD ON YOUR TRIP MY FRIEND HEHEHE!
En hij zei ons nog gedag en een goede reis. Later zijn we ons gaan verzetten naar het vertrekspoor van onze Euronight naar München.
Sloveense nez-cassé locs. (Dus zelfde designfamilie als NS1600/NS1700/NS1800/BB7200/BB22000/CC6500/CC40100/HLE18)Uiteindelijk kwam onze Euronight naar München binnen terwijl op het laatste moment het perron opeens stampvol stond met backpackers.
Ik en Mike hadden een reservering voor couchetterijtuig, dat werd gereden met kroatische slaaprijtuigen. Die couchettes waren krap maar lekker zacht en we hadden een airco boven onze snuf waardoor het lekker koel was. 1 flinke knal tegen de trein aan en de ÖBB Taurus zat ervoor en voor we het wisten lagen we in een heeeeele diepe slaap.Maandag 27 juli: *bwèèèhh* "SHHHTTT!" *BWÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈHHHHHHHHH!!!"
*toktok* Gute Morgen, in einer halbe Stunde erreichen wir München-HBF, wir haben eine Verspätung von 40 Minuten. Hier sind Ihre Fahrkarten und Reisepassen!
Gelukkig had de kroatische conducteur ons nog 40 minuten langer laten liggen.
Even snel door trein gewandeld, rijtuigen uit Zagreb en Београд, maar geen Bucuresti?! Het zal wel... Even snel aangekleed en gel in haren gesmeerd. Al snel reden we München-HBF binnen.
Onze fijne kroatische couchette rijtuigen.
De ÖBB Taurus met een modern servisch rijtuig erachter.We hadden nog 20 minuten voor onze ICE naar Berlin vertrok, precies genoeg tijd om even wat ontbijt te halen bij een Bäckerei. Uiteindelijk in onze ICE zat deze nog best vol, snel bagage in rek gegooid en gaan zitten en ontbijten. We reden tussen 180 km/h en 230 km/h over de NBS München-Nürnberg. Na Nürnberg werd het van dat typisch duits heuvelend landschap met van die geweldig vreselijk opgetutte kasteeltjes en kerkjes waar ik spontane gaap-aanvallen van krijg, dus heb ik nog heerlijk verder geslapen tot Saalfeld. Bij Saalfeld kwam Mike op het idee om achter de bestuurder te gaan zitten, maar dat kon helaas maar voor 10 minuten of zo, omdat daarna al de plaatsen gereserveerd waren, jammer maar helaas..!
In Leipzig ging onze ICE keren en reed toen over de Ausbaustrecke verder naar Berlin-HBF. In Berlin-HBF kwam de trein met -5 aan.Vervolgens hebben we snel wat te eten gehaald in een supermarkt in het station. Ik 2 ham/kaas croissants en een fles 7-up -> €4,-
. Mike 2 vanillecroissants, die werden afgescand onder de naam "VANNILLEHOER.", wij schoten in de lach natuurlijk, cassière meteen vragen wat er aan de hand is. Maar zij kon er ook wel om lachen toen ik vertelde wat HOER in het nederlands betekend. Toen zijn we naar boven gelopen en stond er een Berlin-Warszawa trein:
Vervolgens kwam er eerst nog een ICE-1 richting Stuttgart:
Uiteindelijk onze ICE-2 naar Duisburg. De stoelen van ICE-2 zaten verrassend beter als die van die verlepte ICE-T van München naar Berlin. Vervolgens snelde we over de Ausbaustrecke naar Hannover. Na Hannover ben ik weer in slaap gevallen en rond Dortmund werd ik wakker van een of ander kind dat kijhard liep te schreeuwen en te doen. Vraagt Mike verwonderlijk aan mij "Hoe kun jij in godsnaam een uur slapen als er zo'n kind al een heel uur staat te schreeuwen en te doen?! ". Uiteindelijk bleef dat kind maar door blèren en doen dat ik even stikchagrijnig het rijtuig ben uitgelopen op zoek naar betere plaatsen, maar in ieder wagon zat er wel een te schreeuwen. Uiteindelijk weer terug gaan zitten. Op een gegeven moment was iedereen het zat in het rijtuig, iedereen stond al handgebaren naar elkaar te maken... Maar wat mij wel opviel is dat men in Italia meteen probeert zo'n kind stil te krijgen, maar daar in Duitsland "schreeuw maar lekker verder! Hoe harder hoe leuker! ", lijkt het wel. VERSCHRIKKELIJK! Uiteindelijk was dat kind naar achter gerend en ging op een van de stoelen staan en stond weer te schreeuwen... *Bwèèèh!*, Mike doet een poging: "Sssshhjjttt!!", maar helaas: "BWÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈÈHHHHHHHHHH!" . Uiteindelijk waren wij HEEL blij toen we in Duisburg uit dat ding mochten. In Duisburg was het koud en het regende, brrr!!! Snel trui uit tas gevist en aangedaan! We moesten 30 minuten wachten op onze ICE naar Nederland. Uiteindelijk kwam die binnen en bleek STAMPvol te zitten, wij waren blij dat we een reservering hadden...Aangekomen in Arnhem, nam ik afscheid van Mike, omdat hij naar Heemskerk moest en ik naar Breda.
Uitgestapt in Arnhem had ik -natuurlijk- mijn "AANSLUITENDE" trein gemist. Dus maar even wat te eten gehaald en op perron opgegeten. Maar de stoptrein naar Tiel had wel een zéér interessante reisroute vandaag:
Uiteindelijk kwam mijn IC naar Breda binnen, gelukkig niet zo'n vreselijke V-IRM, maar een NS1700 met getrokken ICRm rijtuigen.
Weer in het vertrouwde Brabant... Uiteindelijk heb ik het op deze reis héél erg naar m'n zin gehad en wil ik ook nog m'n reisgenoot Mike bedanken voor de leuke week die ik met hem heb gehad!
Het is een Interrail van 8048 kilometer geweest.
Wellicht vraag je je nu misschien af, wat heeft de titel te maken met het verslag? Wel... Wij ontdekte op onze Interrail dat bij Trenitalia ALLES MOGELIJK IS, vandaag de italiaanse vertaling ervan! Zoals ook al in het verslag valt te lezen: Afgekeurde rijtuigen in treinen mee sturen, Frecciarossa vrijwel heilig verklaren, treinen die optijd rijden "om niets" 20 minuten vertraging cadeau geven, Dit ook aangezien Italië met dus natuurlijk Trenitalia het reisdoel was van onze Interrail.
