trainfreak schreef:Gisteren liep ik me Tim in Eeklo, het verkeerslicht sprong op groen.
Een mevrouw op de fiets wou vertrekken en ze viel.
Er stond toch vlug een groepje rond van 5 mensen die ze naar de kant hielpen..
Hallo,
De situatie is natuurlijk wel erg verschillend: een "gevallen" dame rechthelpen zal wel niet veel risico inhouden, maar reageren op wandaden is al heel wat anders. Twintig jaar geleden maakte ik consequent opmerkingen over voeten op de zetels, overtreden rookverboden, luidruchtigheid, achteloos weggegooid afval. De reactie was er altijd een van betrapping; vandaag DURF ik dat gewoonweg niet meer, omdat je nu bijna altijd een erg agressieve reactie krijgt, op zijn best een van "Waar moei je je mee?"
Dat is een gevolg van een opvoeding waarin jongeren (en later worden dat volwassenen) steevast zichzelf moeten kunnen ontplooien, ook als dat ten koste gaat van de omgeving, eerst de ouders, dan de school, dan de hele samenleving. Onlangs maakte ik tóch nog eens een opmerking aan iemand die in de bus via zijn gsm naar rapmuziek zat te luisteren. Ik zei eerst nog zoiets van: wat zou hetworden mocht iedereen hier plots naar zijn favoriete muziek willen luisteren. Toevallig zaten er ook enkele jonge mensen op met oortjes, en ik suggereerde om ook oortjes te gebruiken. Zijn reactie was: "Dit gaat toch ook!" Ontleed betekent dat eigenlijk: IK kan op deze manier naar mijn muziek luisteren zoals ik dat wil (dat gaat) en al jouw argumenten betekenen voor MIJ niets. Bijkomend stelde ik ook nog vast dat een aantal anderen op de bus eigenlijk net hetzelfde dacht als ik, maar ik bleef wel alleen staan met mijn opmerking. De gast in kwestie was ongeveer 15.
Enkele dagen later zag ik hoe een Marokkaanse oudere zin had om een van "onze" jongeren (ook zo'n 15 jaar) een opmerking te maken over het feit dat hij met zijn voeten op de zetel van de bus zat. Onze Vlaamse Uebermensch ging echter een spelletje volhouden aan, en uiteindelijk bleef de brave Marokkaan net zo hulpeloos achter als ik enkele dagen voordien.
Ik wil alleen maar 2 verschijnselen illustreren:
1. sommige jongeren (en enkele volwassenen) leven alleen in een eigen wereldje waar ze volledig alles naar eigen goeddunken organiseren; volgens mij is dat de nasleep van mei 68 waar mijn generatie verantwoordelijk voor is: "Verboden te verbieden" was een van de slogans;
2. wie daar tegenin gaat staat helemaal alleen. Enkele dagen geleden voerde ik in dit forum een vrij hevige woordenstrijd over "het recht" om zwart of grijs te rijden. Het zou een evidentie moeten zijn dat niemand voor zwartrijden opkomt en dat wie dat toch doet publiekelijk gedesavoueerd wordt, maar op bepaalde momenten leek het erop dat ik me moest verantwoorden voor een houding van fairplay en burgerzin.
Tussen haakjes: ik zou bij het incident in Brussel-Centraal waarschijnlijk ook de andere kant opgekeken hebben, en ik vermoed dat dat ook is wat de meeste voorbijgangers op dat ogenblik doen: zo kun je je natuurlijk ook geen rekenschap geven van de ernst van het incident, en denk je dat het allemaal niet zo erg is.[/url]
